تاثیر اقلیم بر میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه‏ ای و مصرف انرژی در بخش گرمایش ساختمان‏های آموزشی دانشگاه‏ها در صورت برنامه ‏ریزی آموزشی بهینه

این مقاله به تاثیر برنامه‏ریزی بهینۀ درسی دانشگاهی بر میزان کاهش مصرف انرژی در بخش گرمایش در اقلیم‏های مختلف می‏پردازد. با اصلاح زمان برگزاری هر درس طی هفته مقید به تمام قیود آموزشی، امکان حضور اساتید، تعداد کلاس‏ها و قوانین اختصاصی هر دانشگاه می‏توان تا حدی کاهش مصرف انرژی در ساختمان‏های کلاسی را تجربه کرد. از آنجا که عموماً دانشگاه‏ها در شهرها قرار گرفته‏اند، همچنین درصد قابل توجهی از ساختمان‏های کشور ایران به‌خصوص ساختمان‏های آموزشی دانشگاه‏ها با استفاده از گاز طبیعی گرم می‏شوند. از این‌رو، این کاهش مصرف انرژی، همراه با کاهش انتشار گازهای گلخانه‏ای در سطح شهرها است. برنامه‏ریزی بهینۀ آموزشی می‏تواند کاهش تقاضا را به ارمغان آورد. راهکار مرسوم اصلاح برنامه‏ریزی آموزشی برای کاهش مصرف انرژی، تغییر زمان شروع و پایان هر ترم با حفظ زمان ارائۀ دروس در ساعت‌های مشخص پیشین یا تغییر دمای اتاق است. در این مقاله با استفاده از یک مدل جامع برنامه‏ریزی آموزشی، تاثیر برنامه‏ریزی آموزشی بهینه در کاهش مصرف انرژی در بخش گرمایش برای 2700 نقطه از کشور ایران صورت پذیرفته است تا تاثیر برنامه‏ریزی آموزشی در اقلیم‏های مختلف کمی‏سازی شود. نتایج ارزیابی نشان می‏دهد برنامه‏ریزی آموزشی بهینه امکان کاهش شدت مصرف انرژی در بخش گرمایش در بازۀ 1 تا 25 درصد (با مقدار متوسط در همسایگی 4 درصد) فراهم می‏آورد و درصد کاهش مصرف انرژی برای اقلیم‏های بیابانی بیشتر است.

the effect of different climates on greenhouse gas emissions and heating energy consumption for academic buildings using optimal scheduling

this paper is to quantify the effects of optimal university curricula on reducing heating energy consumption in various climates. changing the courses’ time slots could decrease energy use. all educational limitations, availability of professors, number of classes, and each departments’ rules are considered. universities are often located in the cities, and most iranian city buildings consume natural gas for heating. therefore, natural gas reduction means a decrease in greenhouse gas emissions in urban space. the optimal curricula could lower the thermal demand. the common method to adjust the curricula is to start a semester earlier or changed the setpoint temperature. the model optimized the planning for 2700 locations in iran with different climates. the results showed that the optimal scheduling led to one percent to 25 percent heating energy reduction. the average saving among the studied points is nearly four percent. among them, the amount of reduction is bigger for desert climates.