مقایسۀ توانایی روش‏های مختلف ترکیبی در ارزیابی آسیب‏پذیری آب‏های زیرزمینی در آبخوان دشت قروه - دهگلان

دشت قروه- دهگلان بزرگ‏ترین دشت استان کردستان است که از نظر کشاورزی اهمیت زیادی برای این استان دارد. در سال‏های اخیر با توسعۀ کشاورزی، تمایل به استفاده از کودهای شیمیایی افزایش یافته و آبخوان‏های این دشت را در معرض آلودگی قرار داده است. بنابراین، تعیین مناطق آسیب‏پذیر برای مدیریت نواحی در معرض خطر، امری ضروری است. در تحقیق حاضر آسیب‏پذیری آبخوان دشت قروه- دهگلان با استفاده از روش‏های drastic، sintacs و si ‌بررسی شده است. برای دست‌یابی به نتایج بهتر، روش‌های منفرد یادشده با روش‏های ترکیبی نظارت‌شده شامل مدل فازی ساجنو، الگوریتم ژنتیک و نیز روش‌های ‌نظارت‌نشده شامل روش مربوط به شاخص همبستگی (ci) ترکیب شدند. نتایج نشان داد شاخص همبستگی هر سه روش ترکیبی بیشتر از روش‏های منفرد (drastic، sintacs و si) است و بین روش‏های ترکیبی، مدل فازی ساجنو بیشترین شاخص همبستگی را دارد و همچنین ضریب همبستگی این روش از باقی روش‏های ترکیبی و منفرد بیشتر است. مدل فازی ساجنو توانست 37 درصد ضریب همبستگی و 7 درصد شاخص همبستگی را نسبت به نتایج بهترین مدل منفرد افزایش دهد. بنابراین، روش ترکیبی نظارت‌شدۀ مدل فازی ساجنو برای ارزیابی آسیب‏پذیری آبخوان دشت قروه-دهگلان نسبت به بقیه روش‏ها بهتر است‌. براساس مدل فازی ساجنو، بخش‏های شمال‏ غرب و جنوب‏ شرق دشت پتانسیل آلودگی بیشتری نسبت به سایر مناطق آنجا دارند و باید محافظت بیشتری از این مناطق صورت بگیرد. بنابراین، می‌توان از روش ترکیبی نظارت‌شدۀ مدل فازی ساجنو برای بررسی آسیب‌پذیری آبخوان‏های دیگر نیز استفاده کرد.