ارزیابی خطر زمین‌لغزش با استفاده از مدل ترکیبی تحلیل شبکه (anp) و منطق فازی (مطالعۀ موردی: حوضۀ صلوات‌آباد، سنندج)

شناسایی مناطق مستعد وقوع زمین‌لغزش از طریق پهنه‌بندی خطر، یکی از اقدامات موثر و ضروری در کاهش خطرات احتمالی و مدیریت خطر است. نقشۀ پهنه‏بندی زمین‌لغزش این امکان را فراهم می‏سازد که مناطق آسیب‌پذیر شناسایی شوند و در برنامه‌ریزی‏‏های محیطی مد نظر قرار گیرند. هدف از پژوهش حاضر، پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش در حوضۀ صلوات‌آباد شهر سنندج از طریق تهیۀ لایه‏‏های اطلاعاتی و عوامل موثر بر خطر وقوع زمین‌لغزش، با استفاده از روش فازی و فرایند تحلیل شبکه (anp) است. به منظور پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش در حوضۀ صلوات‌آباد از متغیر‏‏های شیب، جهت شیب، زمین‌شناسی، کاربری اراضی، بارش، فاصله از رودخانه، فاصله از گسل، فاصله از جاده برای پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش استفاده شد. لایه‏‏های فازی استانداردشده در محیط gis همپوشانی و سازماندهی شد. سپس، وزن عوامل موثر به وسیلۀ مدل anp محاسبه و بر لایه‏‏های اطلاعاتی برای در محیط gis اعمال و با همپوشانی آنها نقشۀ پهنه‌بندی وقوع زمین‌لغزش در 5 طبقه حساسیت خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم و خیلی کم تهیه شد. نتایج این ارزیابی نشان داد از کل مساحت حوضۀ صلوات‌آباد منطقه با خطر متوسط با مساحت 804.70 هکتار (32.18 درصد) را به خود اختصاص داد. از میان 8 عامل بررسی‌شده روی وقوع زمین‌لغزش، معیارهای شیب و زمین‌شناسی به‌ترتیب با وزن‌های 0.243 و ‌0.194، بیشترین وزن و همچنین، معیار‏‏های فاصله از گسل، فاصله از رودخانه و بارش، به‌ترتیب با وزن‌های 0.036، ‌0.058 و 0.056، کمترین وزن را در پهنه‌بندی خطر وقوع زمین‌لغزش به خود اختصاص دادند. بیشترین خطر زمین‌لغزش در جهت شیب‏‏های جنوب، جنوب شرق و شرق است. همچنین، شیب‏‏های بیشتر از 10 درصد بیشترین میزان وقوع خطر زمین‌لغزش را به خود اختصاص داد.