کاهش سیلاب در حوضه‏ های شهری با استفاده از lid- bmps در مدل swmm و انتخاب گزینۀ برتر با روش ahp- topsis (مطالعۀ موردی: منطقۀ شهرک گلستان سمنان)

با گذشت زمان و پیشرفت تمدن، دسترسی به منابع آب باکیفیت و کافی به منظور تامین نیازهای جوامع انسانی بسیار مهم است. با افزایش سطوح نفوذناپذیر در مناطق شهری و مخاطرات سیلاب ناشی از آن، دیدگاه نوین روش‏های مدیریتlid- bmps، برای به‏کارگیری رواناب سطحی، کاهش دبی پیک و جلوگیری از سیلاب در حوضه‏های شهری روی مناطق توسعه‏یافته یا در حال توسعه مورد توجه قرار گرفته ‏است. در پژوهش حاضر، تاثیر اصلاح ابعاد کانال، طراحی مخزن برای کنترل سیلاب و تامین آب مورد نیاز فضای سبز منطقه و استفاده از تاسیسات lid شامل اجرای 100 درصد روسازی نفوذپذیر برای سطح پیاده‏روها و بشکه‏های باران در دو حالت (استفاده از 100 درصد سطح پشت‏بام و استفاده از 50 درصد سطح پشت‏بام) روی کاهش دبی اوج و حجم سیلاب 12 زیرحوضه در محدودۀ مطالعاتی شهرک گلستان واقع در شهر سمنان با مدل swmm ارزیابی شد. در نهایت، با استفاده از روش ahp- topsis،بشکه‏های باران (استفاده از 50 درصد سطح پشت‏بام)، با حدود 81 درصد کاهش دبی پیک سیلاب برای دورۀ بازگشت طراحی 5 سال و 78 درصد کاهش دبی پیک سیلاب برای دورۀ بازگشت طراحی 10 سال، رتبۀ نخست و اصلاح ابعاد کانال، آخرین رتبه را به خود اختصاص داده‏‏اند.