انتخاب منطقۀ مناسب در تولید گندم با استفاده از مفهوم رد پای آب و روش های تصمیم گیری اجتماعی (مطالعۀ موردی: استان اصفهان)

با بررسی هرچه دقیق‏تر رد پای آب در محصولات کشاورزی و همچنین، تغییرات آن در دورۀ زمانی بلندمدت می‏توان بهره‌برداری از منابع آب را مدیریت کرد. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی روند سالانۀ رد پای آب در تولید گندم در شهرهای استان اصفهان و انتخاب مناسب‏ترین شهر این استان برای کشت گندم طی دورۀ آماری 1369- 1395 انجام شد. به منظور بررسی امکان وجود روند در سری زمانی رد پای آب در تولید گندم از آزمون روندیابی من‏کندال و تخمین‏گر شیب سن استفاده شد. بعد از رتبه‏بندی شهر‏ها از منظر رد پای آب و روند رد پای آب، با استفاده از قوانین انتخاب اجتماعی (scr)، بهترین شهر برای کشت گندم در استان اصفهان مشخص شد. نتایج پژوهشش حاضر نشان داد متوسط رد پای آب کل در تولید گندم در استان اصفهان برابر (m3/ton) 4122.73 بود و با توجه به آمارۀ من‏کندال مشاهده شد که روند کاهشی و افزایشی وجود دارد و این روند در حالت کاهشی و در حالت افزایشی برای هیچ‌یک از شهر‏های استان معنا‏دار نبود. با توجه به مقدار شیب سن، دامنۀ تغییرات این شیب نیز برای رد پای آب کل برابر (m3/ton) 93 بود. همچنین، نتایج بیان‌کنندۀ این موضوع بود که مقدار شاخص رد پای آب در تولید یک محصول در یک منطقه، معیار قابل قبولی برای انتخاب آن منطقه برای کشت آن محصول نیست و با بررسی روند این شاخص و استفاده از روش‏های تصمیم‏گیری همچون قوانین انتخاب اجتماعی، می‏توان منطقۀ مناسب برای کشت هر محصول را تشخیص داد و تغییر الگوی کشت را در سیاست کار خود به منظور حفظ منابع آبی و افزایش بهره‏وری محصولات قرار داد. در مطالعۀ حاضر از نظر رد پای آب، فریدون‏شهر به عنوان بهترین شهر برای کشت گندم در استان اصفهان انتخاب شد.