ارزیابی و پهنه‌بندی وقوع مخاطرۀ سیلاب در پارک ملی گلستان

شناسایی مناطق حساس به سیل، عنصر حیاتی و مهمی برای کنترل و کاهش تلفات سیل به‏شمار می‏آید. هدف از تحقیق حاضر، شناسایی متغیرهای مهم در ایجاد مناطق سیل‏گیر و ارائۀ پتانسیل مخاطرۀ سیل پارک ملی گلستان با استفاده از تکنیک‏های یادگیری ماشین شامل مدل جنگل تصادفی، درخت رگرسیون تقویت‌شده و آنتروپی بیشینه است. برای رسیدن به اهداف یادشده، ابتدا عوامل تاثیرگذار با توجه به مرور منابع تعیین شده و پایگاه داده‏ها ایجاد شد. در نهایت، با استفاده از تکنیک‏های یادگیری ماشین مدل‏سازی مخاطرۀ سیل صورت گرفت و دقت این مدل‏ها با استفاده از روش منحنی‏ roc و داده‏های واقعی از رخ‏داد سیل بررسی شد. نتایج مدل‏ها، اهمیت زیاد متغیرهای ارتفاع از سطح دریا، میانگین دمای سالیانه، فاصله از آبراهه‏ها، بارش و فاصله از جادۀ ترانزیتی را در وقوع مخاطرۀ سیل نشان دادند. نتایج به‌دست‌آمده از درخت رگرسیون تقویت‌شده تاثیر متغیر ارتفاع از سطح دریا، میانگین دمای سالیانه، بارندگی و فاصله از آبراهه‏ها را به‌ترتیب، 38.9، 19.2، 13.6 و 13 درصد نشان داد. همچنین، در نتایج حاصل از آنتروپی بیشینۀ متغیرهای ارتفاع از سطح دریا، میانگین دما و جادۀ ترانزیتی به‌ترتیب با مقدار مشارکت 35.7، 22.4 و 19.5 درصد جزء متغیرهای مهم به‌دست آمدند. نتایج به‌دست‌آمده از ارزیابی صحت مدل‏ها با استفاده از 30 درصد از داده‏های وقوع سیل که در مدل‏سازی وارد نشده بود نیز دقت زیاد مدل درخت رگرسیون تقویت‌شده و جنگل تصادفی را با مقدار roc، 0.99 و دقت مناسب آنتروپی بیشینه را با مقدار roc، 0.89 نشان داد، به‏طوری ‏که نقشه‏های به‌دست‌آمده از این مدل‏ها به طور مشترک 4500 هکتار از مساحت پارک را دارای احتمال زیاد خطر سیل برآورد کردند.