ارزیابی عملکرد الگوریتم‏ های بارش ماهواره ‏ای persiann و persiann-cdr و بررسی تاثیر‌ ناهمواری ‏ها بر آن (مطالعۀ موردی: حوضۀ آبریز حله)

تحقیق حاضر با هدف ارزیابی عملکرد الگوریتم‏های بارش ماهواره‏ای persiann و persiann-cdr در برآورد عمق بارش حوضۀ آبریز حله انجام شده و تاثیر‌ ناهمواری‏ها بر عملکرد الگوریتم بارش ماهواره‏ای بررسی شد. بنابراین، داده‏های بارش ماهواره‏ای، با تفکیک مکانی 0.25 درجه در طول و عرض جغرافیایی، طی سال‏های 2003 تا 2016 با داده‏های 114 ایستگاه باران‏سنجی مقایسه شد. نتایج نشان داد الگوریتم persiann در همۀ مقیاس‏های زمانی و مکانی، ضمن کم‌برآورد کردن عمق بارش، دقت کمی نیز دارد. در مقابل، الگوریتم persiann-cdr دقت بیشتری دارد. با این‌وجود، عملکرد الگوریتم تعدیل‏یافته در مقیاس روزانه نیز قابل قبول نیست. ضریب تبیین الگوریتم تعدیل‏یافته در مقیاس سلولی و در مقیاس‏های ماهانه و سالانه به‌ترتیب 0.7588 و 0.9446 به دست آمد. منحنی‏های شدت– مدت‌ فراوانی سه نوع منبع داده را نشان می‏دهد. هر دو الگوریتم در دورۀ بازگشت‏های مختلف و در مدت‏های مختلف، مقادیر بارش را کمتر از مقادیر مشاهداتی برآورد می‏کند. نتایج نشان می‏دهد بین عملکرد الگوریتم‏های بارش ماهواره‏ای و ارتفاع و شیب همبستگی وجود دارد، به‏طوری ‏که در هر دو الگوریتم مقدار rmse، از نقاط کم‌ارتفاع، به سمت مناطق مرتفع، افزایش می‏یابد. همچنین، نتایج تحقیق حاضر نشان می‏دهد ارتفاع نسبت به شیب نسبی تاثیر‌ بیشتری بر عملکرد الگوریتم‏های بارش ماهواره‏ای persiann و persiann-cdr دارد. از این‏رو، توصیه می‏شود با توجه به ناهمواری‏های موجود در ایران، در استفاده از الگوریتم‏های بارش ماهواره‏ای persiann و persiann-cdr برای تخمین بارش در مناطق مرتفع احتیاط بیشتری صورت گیرد.