اثر زمان کشت و روش‏های مختلف جمع‏آوری آب باران در استقرار گونۀ astragalus kahiricus

Astragalus kahiricusاز گونه‌های علوفه‌ای مرغوب است که انتشار گسترده‌ای در شمال، شمال شرق‌، مرکز و جنوب شرقی و بخش مرکزی کشور دارد. از این گیاه خوش‌خوراک به‌شدت در تمامی مراحل فنولوژیک برای چرای دام استفاده می‌شود. در مطالعۀ حاضر، تاثیر روش‌های مختلف جمع‌آوری آب باران شامل کنتور فارو، پیتینگ و هلالی آبگیر و فصل کاشت بر استقرار گونۀ a.kahiricus در منطقۀ کالمند بهادران بررسی شد. بذور با توجه به مطالعات قوۀ نامیه در آزمایشگاه خراش داده شدند. بذور خراش داده‌شده در قالب طرح آماری اسپلیت‌پلات با تیمار اصلی تاریخ کشت در پاییز و اواخر زمستان 1392 و تیمارهای فرعی روش کاشت پیتینگ، فارو، هلالی آبگیر در سه بلوک مقایسه شد. در بهار تعداد پایه‏های مستقرشده در هر کرت شمارش و تجزیه و تحلیل شد. براساس نتایج، کشت پاییزه موفق‏تر از کشت بهاره بوده است. اگرچه در تیمار هلالی آبگیر 18 درصد بذرها سبز شدند و نسبت به سایر تیمارها نتایج بهتری در سبزشدن بذور به دست آمد، به دلیل خشکسالی فقط حدود 4 درصد بذور سبزشده مستقر شدند. به طور کلی، استقرار کم بذور بیان‌کنندۀ آن است که ذخیرۀ نزولات همراه با کاشت مستقیم بذور در مراتع استان یزد با بارندگی متوسط کمتر از 100 میلی‌متر با ریسک زیادی روبه‌روست، به طوری که در سال‏های خشکسالی با بارندگی کمتر از میزان متوسط، احتمال سبزنشدن بذور یا خشک‌شدن نهال‌های کوچک مستقرشده وجود دارد. در این مناطق بهتر است روش‏های کشت نهال‏های گلدانی همراه با ذخیرۀ نزولات بررسی شود.