پایش زمانی و مکانی روش‏های تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع (مطالعۀ موردی : استان خوزستان)

برآورد صحیح تبخیر و تعرق گیاه مرجع (et0)، به‎منظور پایش دقیق نیاز آبی گیاهان و بیلان آب حوضه‌ها در برنامه‎ریزی‎های کلان آبیاری و زهکشی، ضروری است. تحقیق حاضر با هدف، پایش تغییرات زمانی و مکانی 24 روش تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع بر مبنای سه روش کلی دمای هوا، تابش خورشید و انتقال جرم، به صورت فصلی و سالانه (طی سال‏های 1996 تا 2005)، در 11 ایستگاه هواشناسی استان خوزستان در ایران انجام شد. روش‎های یادشده با استفاده از شاخص‎های آماری ضریب تعیین (r2)، ریشۀ میانگین مربعات خطا (rmse) برحسب (mm/day) و درصد انحراف (pbias) با نتایج روش فائو پنمن‏ مانتیث (pmf-56) مقایسه شد. همچنین، نقشۀ بهترین روش از هر دسته در محیط arcgis تهیه شد. نتایج نشان داد روش‎ها در فصول مختلف عملکردی متفاوت دارند، اما در بیشتر روش‎ها، نتایج رضایت‏بخش بود که دلیل آن می‎تواند نوع اقلیم یکسان و موقعیت جغرافیایی مشابه باشد. با توجه به نتایج سالانه، از بین روش‏های مبتنی بر دما، بلانی کریدل با 0.92=‏ r2و  mm/day2.9=rmse و هارگریوز سامانی با 0.91=r2 و  mm/day2.2=rmse، از بین روش‎های تابشی،‏ دورنباس و پروت با 0.93=‏r2 و  mm/day3=rmse و از بین روش‎های انتقال جرم، روش سازمان هواشناسی جهانی (wmo) با 0.97=r2‏ و mm/day 5=rmse بهترین برآورد et0 را در استان خوزستان نشان دادند. به‏طور کلی، از بین سه دسته روش، روش‏های دمایی در تخمین et0 دقت بیشتری را در استان خوزستان نشان دادند. درخور یادآوری است، به‏لحاظ زمانی فصل تابستان نیز در کلیۀ روش‏های دمایی، تابشی و انتقال جرم کمترین دقت و صحت را نشان داد.