برآورد تبخیر-تعرق واقعی گیاهان زراعی به کمک الگوریتم‌های بیلان انرژی در دشت قزوین

تخمین دقیق تبخیر‌ تعرق در برنامه‏ریزی‏های توسعۀ آبیاری اهمیت ویژه‏ای دارد. تخمین این پارامتر به صورت پیوسته در مکان و با فواصل زمانی کوتاه، فرصت بسیار باارزشی را برای مدیریت بخش‏های مختلف شبکه‏های آبیاری فراهم می‏آورد. بنابراین، در تحقیق حاضر از داده‏های لایسیمتر زهکش‏دار برای صحت‏سنجی نتایج به‌دست‌آمده از تخمین تبخیر-تعرق با استفاده از سه الگوریتم تک‌منبعی sebal، metric و sseb و یک الگوریتم دومنبعی tseb کمک گرفته شد. به منظور برآورد تبخیر‌ تعرق از تصاویر ماهواره‏ای سنجنده‏های modis، etm+ طی سال‏های 1379 1382 و تصاویر سنجندۀ oli & tirs طی سال‏های 1392- 1395 استفاده شد. به دلیل عدم تطابق زمانی تصویربرداری سنجندۀ oli & tirs با زمان داده‏برداری لایسیمتر، نتایج به‌دست‌آمده از تصاویر این سنجنده با نتایج روش هارگریوز سامانی (به عنوان روش برتر) ‌ارزیابی شد. نتایج شاخص‏های آماری از برآوردهای به‌دست‌آمده بین الگوریتم‏های تک‌منبعی نشان داد الگوریتم sseb با کمترین میزان جذر میانگین خطا در هر سه سنجندۀ modis، etm+ و oli& tirs (میلی‌متر بر روز 0.87، 0.41 و 0.92=rmse) و همبستگی زیادی که با داده‏های لایسیمتری داشت (0.96، 0.99 و 0.97 =r) به‏عنوان الگوریتم برتر برای تخمین تبخیر‌ تعرق در منطقۀ مطالعه‌شده است. با توجه به وضوح تصاویر در سنجنده‏های etm+ و oli & tirs دقت نتایج تخمین تبخیر‌ تعرق در این دو سنجنده پذیرفته است و در نهایت سنجندۀ etm+ بهترین نتایج را ارائه داد.