تعیین بهینه‏ ترین حالت طراحی و اجرای حوضچه‏ های تغذیۀ مصنوعی

برداشت بی‏رویه از آب‏های زیرزمینی و جایگزین‌نشدن آنها، در بسیاری از آبخوان‏های کشور موجب کاهش سطح آب زیرزمینی شده است. بنابراین، تعیین مناطق مناسب برای تغذیۀ مصنوعی به‏عنوان راهکاری برای جبران این مشکل، اهمیت زیادی دارد. هدف از این تحقیق در مرحلۀ اول، مکان‏یابی حوضچه‏های تغذیۀ مصنوعی با استفاده از روش‏ منطق فازی و در مرحلۀ بعد انتخاب گزینۀ برتر طراحی این حوضچه‏هاست. برای انتخاب گزینۀ برتر به منظور طراحی حوضچه‏های تغذیۀ مصنوعی از نسبت درآمد به هزینۀ حوضچه‏ها استفاده شد. به این منظور، پنج سناریوی ارتفاعی تعریف ‏شد. برای پارامتر درآمد که شامل حجم نفوذ آب می‏شود، هر یک از سناریوها در نرم‏افزار hec-hms اجرا شده و بر اساس سرعت نفوذ پایه، مقدار درآمد هر یک از سناریوها تعیین شد. هزینۀ هر یک از سناریوها نیز بر اساس مصالح به‌کاررفته و سایر پارامترها محاسبه شد. نتایج نشان داد اراضی مناسب برای اجرای طرح تغذیۀ مصنوعی با به‏کارگیری منطق فازی 0.86 درصد بسیار مناسب و 4.70 درصد مناسب تشخیص داده شد. برای انتخاب گزینۀ برتر در طراحی حوضچه‏های تغذیه، بر اساس تابع هدف درآمد به هزینه، سناریوی ارتفاع خاکریز 2.5 متر بهترین شرایط و بر اساس تغییرات درآمد سناریوی ارتفاع خاکریز دو متر بهترین حالت برای احداث طرح تغذیۀ مصنوعی را دارد.