تعیین و اولویت‏بندی پهنه‏‏ های مناسب تغذیۀ مصنوعی به روش تاپسیس فازی سلسله ‏مراتبی (مطالعۀ موردی: دشت فتویه استان هرمزگان)

امروزه تخلیۀ آب‏های زیرزمینی و جایگزین‏نشدن آنها، یکی از مشکلات بزرگ محسوب می‏شود. تغذیۀ مصنوعی آبخوان، یکی از راه‏حل‏های اصلی این بحران است. دشت فتویه در بخش مرکزی شهرستان بستک و در استان هرمزگان قرار گرفته است. هدایت الکتریکی آب‏های سطحی در ایستگاه کهورستان واقع در منطقه، در کلیۀ ماه‏های بررسی‏شده بسیار نامناسب است، به طوری که این آب‏ها نه‏تنها برای شرب بلکه برای کشاورزی نیز مناسب نیستند. بنابراین، آب‏های زیرزمینی منبع تامین آب منطقه به شمار می‏روند. با وجود افت آب‏های زیرزمینی نیاز به تغذیۀ مصنوعی آبخوان دشت فتویه احساس می‏شود. بنابراین، در تحقیق حاضر مناطق مناسب تغذیۀ مصنوعی شناسایی شد. شاخص‏های مطرح در این تحقیق شامل نُه پارامتر هیدروژئولوژی و ارتفاعی می‌شود که هر یک از آنها در قالب نقشه در محیط gis ارائه شد. در این تحقیق سعی شده است با استفاده از سامانۀ اطلاعات جغرافیایی و روش تاپسیس فازی سلسله ‏‏مراتبی و تاپسیس فازی تحلیل شبکه‏ای، لایه‏ های اطلاعاتی مختلف ایجاد و تلفیق شوند تا مکان‏های مناسب برای اجرای تغذیۀ مصنوعی در دشت فتویه شناسایی و اولویت‏بندی شوند. نتایج نشان داد مناطق جنوبی دشت پتانسیل زیادی برای تغذیۀ مصنوعی دارند. در عین حال روش تاپسیس فازی تحلیل شبکه‌‏ای نتایج بهتری را ارائه داد.