بهینه‌سازی تعداد ایستگاه‌های باران‌سنجی ایران براساس روش‌‌های میان یابی و تحلیل مولفه‌های اصلی

بهینه‏سازی تعداد ایستگاه‏های سینوپتیک در تخمین میزان بارندگی به لحاظ کاهش هزینۀ تعمیر و نگهداری، گامی مهم است. هدف اصلی این تحقیق، تعیین تعداد بهینۀ ایستگاه‏های سینوپتیک برای تخمین میزان بارندگی است. بر این اساس، ابتدا مقادیر باران ایستگاه‏های سینوپتیک مربوط به دورۀ آماری مشترک 14‌ساله از سازمان هواشناسی کشور اخذ شد و عملکرد پنج روش مختلف درون‏یابی ارزیابی شد. با توجه به نتایج، روش تابع پایۀ شعاعی (rbf)، با میزان خطای 63/0 به‌عنوان مناسب‏ترین برازش داده، انتخاب شد و سپس با استفاده از روش یادشده و pca بهینه‏سازی ایستگاه‏ها صورت پذیرفت. بررسی‏های انجام‌شده نشان می‏دهد با حذف ایستگاه‏های سینوپتیک در روش pca خطای برآورد rmse از 48/0 به 52/0 نسبت به حالتی که از همۀ ایستگاه‏های سینوپتیک استفاده می‏شد، افزایش یافت و در روش میان‏یابی تابع پایۀ شعاعی میزان خطا از 63/0 به 55/0 کاهش یافت که بیان‌کنندۀ مناسب‌بودن این روش در بهینه‏سازی ایستگاه‏های سینوپتیک کشور است. نتایج بیان می‌کند که با حذف 34 نقطه در روش pca و 22 نقطه در روش میان‏یابی تابع پایۀ شعاعی از شبکۀ ایستگاه‏های سینوپتیک ایران مقدار خطای به‌دست‌آمده قابل قبول است.   ‌