مکان‌یابی آب‌خوان‌های نواحی مرتعی با تصاویر ماهواره‌ای (مطالعه موردی: دشت شهرستان قروه)

در سال‏های اخیر با توجه به کمبود آب سطحی و افزایش جمعیت و توسعۀ کشاورزی، توجه به آب‏های زیرزمینی و مدیریت و استخراج آن افزایش یافته است. آب‌های زیرزمینی یکی از منابع باارزش آب شیرین محسوب می‏شوند، به‌گونه‏ای که این منبع به یکی از منابع حیاتی باارزش تبدیل شده است. استخراج آب زیرزمینی در سال‏های اخیر به پایین‌رفتن سطح این آب منجر شده است، به‌طوری ‏که از سال‌های 1365 و 1366 تا پایان سال 1393 به مقدار 19.9 متر در دشت قروه رسیده است و این دشت را به یکی از دشت‏های ممنوعه از 625 دشت ممنوعۀ کشور تبدیل کرده است. در این پژوهش با کمک داده‏های دورسنجی و gis مناطق دارای پتانسیل آب زیرزمینی شناسایی شد. لایه‏هایی که برای مکان‏یابی آبخوان در این پژوهش ایجاد شدند، زمین‏شناسی، توپوگرافی و شیب، خطواره و تراکم خطواره، زهکشی و شبکۀ زهکشی، کاربری اراضی و نقشۀ پوشش گیاهی هستند. در نهایت نقشۀ نهایی با کمک لایه‏های مربوط به آن با روش فازی در محیط gis به‌دست آمد. نقشۀ به‌دست‌آمده به پنج گروه دارای پتانسیل خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف تقسیم شد. نتایج نشان داد مناطق دارای پتانسیل خوب و خیلی خوب با مساحت 136461 هکتار که حدود نصف مساحت دشت یادشده است، بیشتر در قسمت‏های شمالی و شرقی و منطبق بر زمین‏های آبرفتی و دارای پوشش گیاهی و شیب پایین و مناطق دارای پتانسیل‏های کمتر، بیشتر در قسمت‏های جنوبی و بر مناطق پرشیب و دارای پوشش سنگی مستحکم منطبق‌اند.