مدل‌سازی مطلوبیت رویشگاه پسته ارگانیک (وحشی) (pistacia vera) با استفاده از روش آنتروپی حداکثر(maxent) در منطقه جنگلی سرخس (زیر حوزه گنبدلی استان خراسان رضوی)

پستۀ ارگانیک (وحشی) (pistaciavera) از گونه‏های پهن‌برگ جنگلی است. یکی از رویشگاه‏های مهم جنگل طبیعی این گونه پسته در دنیا، در ایران و در استان خراسان رضوی (شمال غرب و جنوب غرب شهرستان سرخس) است. این جنگل علاوه بر خصوصیات اکولوژیکی منحصر‌به‌فرد، به‌دلیل ارزش اقتصادی پستۀ‏ ارگانیک تاثیر زیادی بر زندگی مردم منطقه و کشور دارد. متاسفانه به‌دلیل برداشت مستمر از یک سو و گسترش خشکسالی از سوی دیگر، حیات طبیعی این گونۀ منحصر‌به‌فرد و تجدید و توسعۀ آن به مخاطره افتاده است. درک پراکنش مکانی این گونه‏ که تاثیر بسزایی در ارزیابی حفاظت منطقه‏ای و توسعۀ آن دارد، موجب شناخت عوامل بوم‌شناختی تاثیر‌گذار در رویشگاه آن خواهد شد. بنابراین، مدل‏سازی این پراکنش بسیار مهم است. در این مطالعه با استفاده از روش آنتروپی ‏حداکثر براساس داده‏های ادافیکی، اقلیمی و فیزیوگرافی در شهرستان سرخس (زیر‌حوزۀ گنبدلی) به مدل‏سازی رویشگاه این گونه پرداخته شد. نتایج آزمون جکنایف در بررسی اهمیت متغیرها نشان داد تغییر در خصوصیات خاک مانند درصد سنگ‌ریزه، میزان نسبت جذب سطحی سدیم تبادلی؛ مقدار سدیم خاک؛ درصد گچ؛ عوامل اقلیمی (دما و بارندگی) و همچنین ارتفاع از سطح دریا؛ مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار بر پراکنش رویشگاه هستند. دقت زیاد این مدل با ضریب کاپای برابر با 0.72 و auc0.92 اثبات شد و نشان داد روش آنتروپی حداکثر برای مدل‌سازی رویشگاه مناسب است.