روش های مهندسی زیستی خاک استفاده شده در مدیریت آب و تثبیت شیب های تند

مهندسی زیستی خاک علمی کاربردی و ترکیبی از مفاهیم ساختاری، بیولوژیکی و زیست‌محیطی به‏منظور کنترل فرسایش، رسوب و سیل است. تکنیک‏های مهندسی زیستی در دانش بیولوژیکی تکیه برای ساخت سازه‏های ژئوتکنیکی و هیدرولیکی دارند و برای تضمین دامنه و دیواره‏های ناپایدار به‏کار برده می‏شوند. بزرگ‏ترین افزایش در توسعۀ روش‏های جدید مهندسی زیستی خاک در اروپا در طول دهۀ 1900 بود. مطالعات ثبت‌شده نشان داد اولین آزمایش‌های ثبت‌شده شامل گزارش‌ها و انتشارات در مناطقی از آلپ، آسیا، آلمان و سوئیس تولید شده است. مهندسی زیستی خاک استفاده از مواد گیاهی زنده است که در سازه‏های مهندسی استفاده می‏شود و برای درمان سایت‏هایی با مشکلاتی مانند ثبات خاک سطحی و فرسایش خاک استفاده می‏شود. در این تحقیق برخی روش‏های مهندسی زیستی در مدیریت آب از جمله زهکش‏های دسته‏ای زنده، نرده‏های لجنی زنده، لایه‌لایه قرار‌دادن بوته، فنس‏های زنده، میخ چوبی زنده و... و تثبیت شیب‏های تند مانند حصارهای دیواره‏ای، لایه‏های بوته‏ای اصلاح‌شده، لایه‏های بوته‏ای زنده در یک شکاف و دیوار تخت زنده ارائه می‏شود. روش‏هایی مانند حصارهای دیواره‏ای و لایه‏های بوته‏ای اصلاح‌شده می‏توانند برای دامنه‏های ناپایدار و یا کاهش زاویۀ شیب استفاده شوند و همچنین به استقرار پوشش گیاهی کمک می‏کنند.