ارزیابی توانایی مدل ترکیبی som-fl برای پیش ‏بینی هدایت هیدرولیکی در محدودۀ متروی شهر تبریز

توسعۀ‏ روزافزون، ساخت پروژه‏های مهندسی ازجمله قطار شهری در کلان‏شهرها به بررسی، مدیریت و کنترل مناسب آب‏های زیرزمینی نیاز دارد. بنابراین، تخمین دقیق پارامترهای هیدروژئولوژیکی از جمله هدایت هیدرولیکی مهم‏ترین عامل در مطالعات و مدل‏سازی آب‏های زیرزمینی و همچنین مسائل ژئوتکنیک به‏حساب می‏آید. در دهۀ اخیر روش‏های مختلف آزمایشگاهی و صحرایی برای تخمین این پارامتر وجود داشته است، اما تخمین هدایت هیدرولیکی با استفاده از این روش‏ها با توجه به ناهمگنی و ناهمسانی محیط‏های هیدروژئولوژیکی، پرهزینه، وقت‏گیر و دارای عدم قطعیت ذاتی است. در این تحقیق از سه روش فازی مدل استنتاج فازی ساگنو (sfis)، مدل استنتاج فازی ممدانی (mfis) و سیستم استنتاج فازی لارسن (lfis) که مناسب برای کار با داده‏های دارای عدم قطعیت هستند، برای تخمین هدایت هیدرولیکی محدودۀ متروی شهر تبریز استفاده شده است. سپس برای تدقیق مدل‏های منفرد و حل مشکل ناهمگنی زیاد آبخوان شهر تبریز، مدل ترکیبی som-fl ارائه شد. بر‌اساس معیارهای ارزیابی rmse و r2 نتایج مدل‏های منفرد قابل ‏قبول است، ولی مدل ترکیبی ارائه‏شده توانست راندمان مدل (r2) را نسبت به مدل‏های منفرد در مرحلۀ آموزش 18 درصد و در مرحلۀ آزمایش 15.4 درصد افزایش دهد و هدایت هیدرولیکی را تدقیق کند.