بررسی تغییرات عملکرد دانه و اجزای آن و قابلیت نخود سیاه (Cicer Arietinum L.) در سرکوب علف‌های هرز در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

این آزمایش در سال زراعی 93-1392 در دانشگاه ارومیه بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دیم (i1) و یکبار آبیاری تکمیلی (i2) به عنوان کرت اصلی و الگوهای مختلف کاشت با 10 سطح شامل t1= کرت بدون کاشت نخود تحت آبیاری معمولی-هر 10 روز یکبار، t2=کرت بدون کاشت نخود، t3= کاشت نخود بدون ردیف خالی همراه با وجین دستی علفهای هرز، t4=کاشت نخود بدون ردیف خالی و بدون وجین علفهرز، t5=کاشت یک ردیف نخود و یک ردیف خالی، t6، t7 و t8= کاشت دو ردیف نخود و دو، سه و چهار ردیف خالی، t9= کاشت سه ردیف نخود و دو ردیف خالی، t10= کاشت چهار ردیف نخود و دو ردیف خالی به عنوان کرت فرعی بودند. نتایج نشان داد کاشت نخود بدون ردیف خالی بدون وجین (t3) تحت شرایط دیم ماده خشک توق، سلمهتره و ترب وحشی را به ترتیب 92.17، 92.18 و 90.33 درصد در مقایسه با شرایط آبیاری تکمیلی کاهش داد. در کرت بدون نخود (t2)، اعمال آبیاری سبب افزایش 41 درصدی بیوماس کل علفهای هرز نسبت به شرایط دیم شد. بیشترین مقادیر اجزای عملکرد نخود در شرایط آبیاری تکمیلی مشاهده شد که منجر به افزایش 40 و 37 درصدی عملکرد دانه و بیولوژیک نسبت به شرایط دیم گردید. در مقایسه تیمارهای t3 و t4 نتایج نشان داد که وجود علفهرز در کنار نخود سبب کاهش 35.55 و 29.57 درصدی در عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک نخود شد. به طور کلی، گیاه کم توقع نخود از طریق پر کردن آشیانه اکولوژیکی، علاوه بر کاهش مصرف نهادهها، میتوان سبب کنترل علفهای هرز مزارع فاریاب شد و موجبات پایداری اکوسیستم را فراهم ساخت.