تاثیر مایه زنی باکتری های حل کننده فسفات بر عملکرد و اجزای آن در بالنگوی شهری (Lallemantia Iberica) و نخود (Cicer Aritinum L.) در حالت تک کشتی و مخلوط

کشت مخلوط گیاهان و بهره‌گیری از کودهای زیستی جهت بهبود عملکرد کمی و کیفی گیاهان از دیدگاه کشاورزی پایدار مهم محسوب می گردند. اثر باکتری های حل کننده فسفات بر عملکرد و اجزای عملکرد بالنگوی شهری و نخود در کشت خالص و مخلوط، با آزمایشی دو ساله (1394-1393) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی هنرستان کشاورزی نقده بررسی گردید. تیمارهای آزمایشی شامل کاشت نخود با تراکم (30 و 40 بوته در مترمربع) و بالنگو (160 بوته در متر مربع) در شرایط مایه‌زنی با کود‌ زیستی فسفاته شامل دو باکتری (bacillus lentus وpseudomonas putida) و بدون مایه‌زنی بودند. در نخود بیشترین تعداد دانه در نیام (1.3 عدد)، عملکرد دانه (674.1 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (49.9 درصد) ازکشت خالص نخود با تراکم 30 بوته در متر مربع در سال اول کاشت و در شرایط کاربرد کود زیستی حاصل شد و کمترین میزان آن ها از کشت مخلوط 40 بوته نخود+ بالنگو در سال دوم و تحت تیمار شاهد (بدون کاربرد کود زیستی) بدست آمد. در گیاه بالنگو بالاترین تعداد دانه در بوته (106.5 عدد)، عملکرد دانه (489.5 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (22.1 درصد) از تیمار کشت خالص بالنگو و کاربرد کود زیستی در سال اول کاشت به دست آمد و کمترین مقدار آنها مربوط به تیمار کشت مخلوط نخود40 + بالنگو در تیمار بدون مایه‌زنی (بدون کود) در سال اول کاشت حاصل شد .نسبت برابری زمین در شرایط کشت مخلوط 30 بوته نخود+ بالنگو با تیمار کاربرد کود زیستی (1.74) بود که نشان دهنده 74 درصد افزایش سودمند زراعی نسبت به کشت خالص دو گونه دارد و این تیمار می تواند برای ایجاد پایداری تولید و بهره وری استفاده از زمین های کشاورزی به طور قابل ملاحظه ای موثر باشد.