اثرات سطوح مختلف پربیوتیک ایمونوژن جیره غذایی بر شاخص های تولید مثلی مولدین ماهی آنجل (Pterophyllum scalare) و ارزیابی بقای لاروهای حاصله در مواجهه با تنش افزایش ناگهانی دما

در این تحقیق اثر سطوح مختلف پربیوتیک ایمونوژن بر عملکرد تولیدمثلی در ماهی آنجل (pterophyllum scalare) مورد بررسی قرار گرفت. 16 جفت ماهی مولد آنجل با میانگین وزنی 33/0±67/8 گرم به مدت 50 روز تا حد سیری تغذیه شدند و پس از طی این مدت شاخص های تولیدمثلی شامل هماوری مطلق، درصد تفریخ، بقای لاروی تا مرحله جذب کیسه زرده، شاخص گنادی و همچنین مقاومت لاروها در مواجهه با تنش افزایش ناگهانی دما به میزان 10 درجه سانتی‏گراد مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی در چهار سطح صفر (شاهد)، 1 (تیمار 1)، 5/1 (تیمار 2) و 2 (تیمار 3) درصد طراحی شد که هر تیمار شامل 3 تکرار بود. میزان هماوری مطلق در تیمار 2 به طور معناداری بالاتر از گروه شاهد بود (05/0 > p)، ولی اختلاف معناداری بین تیمارهای 1، 2 و 3 و نیز گروه شاهد و تیمارهای 1 و 2 ملاحظه نشد(05/0 < p). شاخص گنادی در تیمارهای 2 و 3 بالاتر از گروه شاهد و تیمار 1 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (05/0 > p). بیشترین درصد تفریخ به ترتیب در تیمار 2 (28/9±00/75 درصد) و تیمار 3 (85/8±95/66 درصد) مشاهده شد، به طوری که اختلاف معناداری (05/0 > p) بین تیمار 2 با گروه شاهد و تیمار 1 ملاحظه شد. به علاوه اختلاف قابل توجهی درمیزان بقای لاروی تا مرحله جذب کیسه زرده و مقاومت لاروها در مقابل تنش حرارتی مشاهده نشد (05/0 < p). با توجه به یافته های این تحقیق، افزودن پربیوتیک ایمونوژن در سطح 5/1 درصد به جیره غذایی مولدین ماهی آنجل جهت ارتقای شاخص های تولید مثلی توصیه می گردد.