بهره‌گیری از تکنیک‌های تولید غذای زنده در تکوین مراحل لاروی ماهیان تزیینی

در تکوین صنعتی کشت و پرورش ماهیان زینتی، فقدان غذای زنده مناسب به منظور تغذیه در مراحل مختلف تولید مشکلاتی را به‌وجود آورده است. در این مقاله به کاربرد روتیفر آب شیرین (brachionus calyciflorus)، ناپلیوس آرتمیا، دکپسوله سیست آرتمیا و زی توده آن در ماهیان زینتی اشاره شده است. نتایج نشان داده‌اند که روتیفر ایده آل ترین غذای زنده در مراحل ابتدایی تغذیه ماهی گورامی (colisa lalia) به عنوان یکی از ماهیان زینتی معروف و کوچک است که قابلیت استفاده از غذاهای بزرگی چون ناپلیوس آرتمیا و مویینا را ندارد. حتی در مقایسه با زرده تخم این ماهی، استفاده از روتیفر نتایج بهتری را در رشد و بازماندگی لارو گورامی (روزهای 12-2) به‌دست داده است و اثرات مثبت آن تا زمانی که بتواند از آرتمیا استفاده کند (روزهای 32-13) ادامه دار بوده است. استفاده از سیست دکپسوله آرتمیا نیز نشان داد که می تواند جایگزین مناسبی برای ناپلیوس آرتمیا یا حتی مویینا در تغذیه ماهیان زینتی باشد. بچه ماهیان زینتی گوپی (poeciliar eticulata)، مولی (poecilias phenops)، پلاتی (xiphophorus maculatus)، دم شمشیری (xiphophorus helleri) و نیون تترا (hyphessobrycon herbertaxelrodi) به‌راحتی می توانند از سیست دکپسوله آرتمیا به جای ناپلیوس آرتمیا یا مویینا استفاده نمایند بدون آنکه دچار تنشی شوند یا رشد و بازماندگی آنها را دچار اختلال یا ضعف نماید. این ویژگی‌ها به‌اضافه تکنیک های غنی سازی به‌منظور بهبود و افزایش کیفیت آرتمیا و روتیفر و متعاقب آن ماهیان زینتی مصرف کننده از آن‌ها به‌ویژه در مرحله لاروی را می‌توان به توسعه کاربردی غذای زنده در کشت و پرورش ماهیان زینتی نسبت داد.