تاثیر پروبیوتیک‌ها بر آبزیان

پروبیوتیک‌ها معمولا ارگانیزم‌هایزنده‌ای هستند که وقتی به مقدار کافی تجویز شوند باعث بهبود سلامتی میزبان می‌شوند. امروزه، پروبیوتیک‌ها نیز به بخش جدایی‌ناپذیر از آبزی‌پروری برای تولید بالا تبدیل شده‌اند. پروبیوتیک‌ها که به‌صورت معمول در آبزی‌پروری استفاده می‌شوند شامل لاکتوباسیلوس، لاکتوکوکوس، لیوکونوستک، اینتروکوکوس، کارنوباکتریوم، شوانلا، باسیلوس، آیروموناس، ویبریو، اینتروباکتر، پزودوموناس، کلستریدیوم و گونه‌های ساکرومایسیس است، اگرچه پروبیوتیک‌ها به عنوان مکمل‌های جیره مصرف می‌شوند ولی افزودن پروبیوتیک به طور مستقیم به عنوان مواد افزودنی به آب نیز باعث سلامتی و بهبود محیط زیست می‌شوند. در آبزیان، پروبیوتیک‌ها به صورت‌های مختلفی استفاده می‌شوند از قبیل حمام‌دادن، تعلیق و غذا‍، با این حال، مکمل‌سازی جیره‌ها با پروبیوتیک‌ها به صورت افزودنی‌ها بهترین روش برای موفقیت در کلنی‌سازی و پایداری در روده استو براساس تحقیقات صورت گرفته در سطح جهان بر روی پروبیوتیک‌ها، یکپروبیوتیک مناسب باید دارای شرایطی همچون قابلیت نگهداری طولانی‌مدت، قابلیت تکثیر، تحمل اسیدیته دستگاه گوارش و نمک‌های صفراوی، قابلیت تولید مواد ضد میکروبی علیه عوامل بیماری‌زا (تولید اسید، پراکسید هیدروژن و باکتریوسین‌های ضدپاتوژن)، توانایی رقابت جهت کسب مواد مغذی حیاتی، قابلیت تحریک دستگاه ایمنی میزبان، ایمن، غیر مهاجم، غیر سرطان‌زا و غیر بیماری‌زا برای میزبان باشد، محرک رشد و آسانی مصرف باشد و سویه‌ها نیز باید توانایی تولید ویتامین‌ها از جمله (بیوتین و b12) را داشته باشند.