تاثیر سطوح پروتیین و نسبتهای مختلف کربو‏هیدرات به چربی بر رشد و ترکیب بیوشیمیایی لاشه فیل ماهی جوان پرورشی (Huso huso)

بر رشد و ترکیب شیمیایی لاشه فیل ماهی جوان (4/33±9/891 گرم)، آزمایش رشدی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل به روش فاکتور‏یل (4×4) با 4 سطح پروتیین (35، 40، 45 و50%) هر یک با 4 سطح کربو‏هیدرات به چربی (7/1، 4/1، 1/1 و 8/0) به مدت 108 روز انجام شد. در پایان دوره آزمایش اختلاف معناداری در شاخصهای رشد (متوسط وزن و ضریب رشد ویژه) ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی 35، 40 و 45% پروتیین مشاهده نشد (05/0p > ). در سطوح یکسان پروتیین با کاهش نسبت کربوهیدرات به چربی از 7/1 به 1/1 کارایی رشد (وزن نهایی و ضریب رشد ویژه) و راندمان غذا دارای اختلاف معنادار آماری نبودند (05/0p > ). بیشترین پروتیین لاشه در ماهیان‏ تغذیه شده از تیمار‏های حاوی نسبت کربوهیدرات به چربی 8/0 و 4/1 مشاهده شد (05/0p < ). همچنین بالاترین چربی لاشه در ماهیان تغذیه شده از نسبت کربوهیدرات به چربی 8/0 مشاهده گردید (05/0p < ). مقایسه تیمارهای 4/1 و 1/1 نشان داد ماهیان تغذیه شده از تیمار 4/1 از مقادیر بالاتر npu (درصد پروتیین خالص جذب شده) نسبت به ماهیان تغذیه شده از تیمار 1/1 برخوردار بودند (05/0p < ). براساس نتایج حاصل می توان اذعان کرد که جیره غذایی حاوی 35% پروتیین، 26% کربوهیدرات و 18% چربی با نسبت کربوهیدرات به چربی 4/1 جهت دستیابی به حداکثر رشد، در تغذیه فیل ماهی 891 تا 2000 گرم نسبت به سایر تیمارها مطلوبتر می باشد.