تاثیر نونیل فنل بر تغییرات بیان ژن‌های ویتلوژنین و زونا پلوسیدا 1،3 در بافت‌های کبد، طحال، آبشش و عضله تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus)

تاثیر ماده شبه استروژنی نونیل فنل بر بیان ژن‌های ویتلوژنین و زونا پلوسیدا 3.1 در بافت کبد، طحال، آبشش و عضله تاس ماهی ایرانی نوجوان بررسی شد. پس از تزریق داخل صفاقی ماهی با 100 میلی‌گرم نونیل فنل، 5 میلی‌گرم 17 بتا استرادیول و2 میلی‌لیتر ماده حامل روغن بادام زمینی به ازای هر کیلوگرم وزن ماهی (به‌ترتیب به‌عنوان تیمار اصلی، کنترل مثبت و کنترل منفی)، rna بافت‌های مورد مطالعه استخراج و به cdna تبدیل، سپس واکنش rt-pcr برای هر بافت به‌طور جداگانه انجام شد. نتایج نشان داد که ویتلوژنین تنها در بافت کبد بیان شده، اما ژن زوناپلوسیدا 3.1 علاوه بر کبد، در بافت طحال در معرض نونیل فنل و هورمون 17 بتااسترادیول نیز واجد بیان بوده است. این در حالی است که برای ژن ویتلوژنین در بافت‌های طحال، آبشش و عضله و برای ژن زوناپلوسیدا 3.1 در بافت‌های آبشش و عضله هیچ‌گونه بیانی مشاهده نشد. میزان بیان ژن ویتلوژنین در تیمار با هورمون بتااسترادیول درکبد 48/2± 95/9 و در تیمار نونیل فنل در کبد 35/0± 85/2 بود. میزان بیان ژن زوناپلوسیدا 3.1 در کبد برای تیمار با غلظت 5 میلی‌گرم هورمون بتااسترادیول درکبد 51/2±98/9 و در تیمار نونیل فنل در کبد 35/0±37/3 بود؛ میزان بیان ژن زوناپلوسیدا 3.1 در طحال 021/0± 25/0 بود (0.05p < ). بنابراین، با توجه به تاثیر نونیل فنل بر تغییرات معنی‌دار بیان ژن‌های مورد مطالعه در بافت‌های کبد و طحال، می‌توان از این ژن‌ها به‌عنوان نشانگرهای زیستی در ردیابی تاثیرهای مواد شبه‌استروژنی در تاس‌ماهی ایرانی دریای خزر استفاده کرد.