ساختار آبشش و فراوانی یونوسیت‌های آن در لارو بیست و پنج روزه تاس‌ماهی ایرانی (Acipenser Persicus Borodin 1897)

ساختار آبشش و پراکنش یونوسیت‌ در بافت آبششی لارو بیست و پنج روزه تاس‌ماهی ایرانی (3/417 میلی گرم میانگین وزن) به روش بافت‌شناسی کلاسیک و رنگ‌آمیزی h&e بررسی شد. برای مشاهده یونوسیت‌ با آشکارسازی آنزیمna+, k+-atpase ، از آنتی بادی igg?5و آنتی‌بادی fitc، در میکروسکوپ نوری فلورسانس با فیلترهای nm 490-450 استفاده گردید. نتایج نشان داد در هر محفظه آبششی، چهار کمان آبششی کامل و نیمه آبشش سرپوش آبششی قرار دارند. در ساختار تیغه آبششی، سلول‌های سنگفرشی ساده، سلول‌های پیلار در دو سمت فضاهای خونی (لاکونا) و سلول‌های خونی دیده شدند. تراکم بالایی از یونوسیت‌ها (به‌‌طور متوسط 73/529 یونوسیت در یک میلی‌متر مربع بافت آبشش)، بر روی پایه تیغه‌های آبششی، ناحیه بین تیغه‌های آبششی، بر روی رشته‌های آبششی و جدار آبششی مشاهده گردید. یونوسیت‌ها با داشتن اندازه درشت، هسته کروی و سیتوپلاسم روشن‌تر، از سایر سلول‌ها قابل تشخیص بودند. سلول‌ها، به‌دلیل داشتن تراکم بالایی از این آنزیم، دارای ایمونوفلیورسانس قوی در سیتوپلاسم و به‌خصوص در سمت غشای قاعده‌ای-جانبی بودند. نتایج نشان داد که در این مرحله از زندگی تاس‌ماهی، ساختار آبشش شکل گرفته و به‌عنوان یک اندام تنظیم اسمزی، در کنار نقش تنفسی و دفعی خود، برای جذب و حفظ یون‌ها در یک محیط هیپوتونیک فعالیت می‌کند.