تاثیر پربیوتیک اینولین و مانان‌الیگوساکارید به‌صورت مجزا و توام بر عملکرد رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)

تاثیر پربیوتیک اینولین و مانان‌الیگوساکارید به‌صورت مجزا و توام بر عملکرد رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس شوری در بچه ماهی سفید (rutilus frisii kutum) بررسی شد. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 5 گرم اینولین در کیلوگرم جیره، 5 گرم مانان‌الیگوساکارید در کیلوگرم جیره و ترکیب 5/2 گرم مانان‌الیگوساکارید و 5/2 گرم اینولین در کیلوگرم جیره تجاری (35 درصد پروتیین و 12 درصد چربی) در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون مخازن پلاستیکی 40 لیتری انجام گرفت. بچه ماهی سفید (19± 410 میلی‌گرم) با تراکم 30 عدد در هرمخزن توزیع و به مدت 45 روز به میزان 7 تا 12 درصد وزن بدن تغذیه شدند. بهترین عملکرد رشد و کارایی تغذیه در تیمار 5 گرم مانان‌الیگوساکارید مشاهده شد (05/0 > p). تفاوت معناداری در نرخ بازماندگی بین تیمارها مشاهده نشد (05/0 < p). تفاوت معناداری در ترکیب لاشه بین تیمارها مشاهده ‌نشد (05/0 < p) ولی بیش‌ترین میزان پروتیین و چربی لاشه به‌ترتیب در تیمار 5 گرم در کیلوگرم مانان‌الیگوساکارید و تیمار شاهد مشاهده گردید. همچنین بیش‌ترین میزان مقاومت در برابر استرس شوری (15 گرم در لیتر) در تیمار 5 گرم در کیلوگرم مانان‌الیگوساکارید به‌دست آمد (05/0p < ). در مجموع، سطح 5 گرم در کیلوگرم مانان‌الیگوساکارید در بهبود رشد، کارایی تغذیه، بازماندگی و مقاومت در برابر استرس شوری در بچه ماهی سفید موثر بود.