ارزیابی خطر فلزات سنگین در بافت عضله ماهی زمین کن دم نواری platycephalus indicus, (linnaeus, 1758) در بندر بوشهر، خلیج فارس

ورود فلزات سنگین به محیط زیست به ویژه بوم سازگان آبی به علت ورود به زنجیره غذایی و به خطر افتادن سلامت انسان، یکی از نگرانی های جامعه است.ماهیان از جمله موجوداتی هستند که قابلیت تجمع زیستی از این فلزات را دارا هستند. هدف از این مطالعه، بررسی غلظت فلزات آلومینیوم، وانادیوم، قلع و کروم در بافت عضله ماهی زمین کن دم نواری و ارزیابی خطر احتمالی آن است. به همین منظور 30 قطعه ماهی در تیر 1398 از بندر بوشهر، خلیج فارس صید شد. نمونه‌ها طبق روش استاندارد آزمایشگاهی آماده و به کمک دستگاه icp-oes غلظت فلزات سنگین اندازه‌گیری شدند. میزان غلظت عناصر در بافت عضله ماهی به منظور مصارف انسانی با استانداردهای جهانی مقایسه، همچنین برآورد میزان جذب روزانه، هفتگی در کودکان و بزرگسالان، حد مجاز مصرف برای آنان و شاخص‌های خطر مصرف این ماهی نسبت به بیماری‌های سرطان‌زایی محاسبه گردید. نتایج نشان داد که میانگین غلظت آلومینیوم (10.3 ±23.9)، وانادیوم (0.07 ±0.15)، قلع (2.2 ±5.41) و کروم (0.12 ±0.34) بر اساس میکروگرم بر گرم وزن تر در بافت عضله مشاهده شد. میزان جذب فلزات مورد مطالعه در بافت عضله ماهی به صورت al>sn>cr>v بود. نتایج نشان داد که حد مجاز مصرف فلزات سنگین به استثناء آلومینیوم بقیه کمتر از استاندارد سازمان بهداشت جهانی بودند. محاسبه شاخص خطر نشان داد که آلومینیوم در هر دو گروه بزرگسالان و کودکان و کروم در کودکان مقادیر بیشتر از یک دارد، در همین راستا نظارت مستمر بر سطوح فلزات سنگین در ماهی های عرضه شده در بازار، جهت اطمینان از بالاترنبودن از حد مجاز استاندارد های جهانی ضروری به نظرمی رسد.

Assessment of the Consumption Risk of Heavy Metals in platycephalus indicus in the Bushehr port, Persian Gulf

Fish are among the organisms that have the ability to bioaccumulate these metals. The aim of this study was to investigate the concentrations of aluminum, vanadium, tin and chromium in the muscle tissue of tapeworm and assess its potential risk. For this purpose, 30 pieces of fish were caught in July 2017 from Bushehr port, Persian Gulf. Samples were prepared according to standard laboratory methods and the concentration of heavy metals was measured using ICPOES. The concentration of elements in the muscle tissue of fish for human consumption was compared with international standards, as well as the estimated daily, weekly absorption in children and adults, their permissible consumption and risk indicators of consumption of this fish against carcinogenic diseases. The results showed that the mean concentrations of aluminum (23.9 ±10.3), vanadium (0.15 ±0.07), tin (5.41 ±2.2) and chromium (0.34 ±0.12), based on micrograms per gram, fresh weight was observed in muscle tissue. The absorption of the studied metals in the muscle tissue of fish was Al> Sn> Cr> V. The results showed that the permissible consumption of heavy metals with the exception of aluminum was lower than the standard of the World Health Organization. The calculation of the risk index showed that aluminum in both groups of adults and children and chromium in children have values ​​of more than one, in this regard, with continuous monitoring of heavy metal surfaces in fish offered in the market