بررسی آسیب‌شناسی بافتی و ایمنی‌شناسی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان تغذیه‌شده با لوامیزول

اهداف: استفاده از محرک های ایمنی برای پیشگیری از بیماری ها و بالابردن مقاومت آبزیان در برابر استرس ها روندی صعودی داشته است. هدف پژوهش حاضر بررسی آسیب شناسی بافتی و ایمنی شناسی ماهی قزل آلای رنگین کمان تغذیه شده با لوامیزول بود.مواد و روش ها: در پژوهش تجربی حاضر 1000 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان در قالب پنج تیمار با جیره های حاوی صفر (گروه شاهد)، 100، 250 ، 500 و 1000میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا به مدت 45 روز مورد تغذیه قرار گرفتند و به مدت 15 روز دیگر کلیه تیمارها با غذای فاقد لوامیزول و با تراکم دو برابر حالت معمول پرورشی تغذیه شدند. هر 15 روز، 30 قطعه ماهی از هر تیمار (هر تکرار 10 قطعه ماهی) به طور تصادفی بیهوش و ایمونوگلوبولین تام سرم و فعالیت لیزوزیم سرم آنها اندازه گیری شد. در پایان دوره تیماری تعداد 15 قطعه ماهی از هر تیمار (هر تکرار 5 قطعه ماهی) به طور تصادفی انتخاب و بافت های آبشش، کلیه و کبد آنها بررسی شد. داده ها با نرم افزار spss 15 از طریق آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون دانکن تحلیل شدند.یافته ها: تیمار تغذیه شده با 1000میلی گرم لوامیزول در روز 30 و 60 بیشترین ایمونوگلوبولین تام سرم را داشت و نسبت به دیگر تیمارها در روزهای 15، 30 و 60 دارای بیشترین مقدار فعالیت لیزوزیم بود. کمترین میزان آسیب های بافتی در اندام های آبشش، کلیه و کبد در تیمار 1000میلی گرم لوامیزول مشاهده شد.نتیجه گیری: 1000میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان باعث کمترین آسیب دیدگی بافت های آبشش، کلیه و کبد و همچنین ارتقای ایمونوگلوبولین تام و فعالیت لیزوزیم سرم می شود.