معرفی و کاربرد تئوری بازی در مدیریت مشارکتی حوزه‌های آبخیز

حوزه آبخیز یک سامانه پیچیده و پویاست که به عنوان واحد برنامه ریزی و مدیریت تلقی می‌شود. از این رو لحاظ تمام ابعاد فنی، اجتماعی، اقتصادی، فیزیکی، اکولوژیکی و سازمانی در فرآیندهای برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح آن ضروری است. حال از آنجا که معمولاً ذی‌نفعان مختلف دارای اهداف و نیازهای متقابل و گاه متضاد می باشند، لذا اتخاذ تصمیم برای مدیریت بهینه حوزه آبخیز دشوار می باشد. بر این اساس، برای رسیدن به مدیریت مشارکتی بایستی به ذی نفعان اجازه داده شود تا فعالانه در فرآیند تصمیم‌گیری دخالت کنند و نظرات خود در کلیه مراحل تصمیم گیری را ارائه نمایند. در این راستا، ابزارهای مختلف مدیریتی برای تسهیل فرآیند تصمیم‌گیری در شرایط چند هدفه تهیه شده اند. در این خصوص استفاده از رویکرد تئوری بازی به‌سبب امکان دست یابی به مدیریت مشارکتی از طریق لحاظ نظرات ذی‌نفعان مختلف در سطح حوزه آبخیز امکان پذیر می باشد. لذا در پژوهش حاضر سعی شده است تا ضمن معرفی تئوری بازی به‌عنوان یکی از ابزارهای کارا و نوین در علم تصمیم‌گیری، کاربرد آن در مدیریت مشارکتی برای کاهش اختلاف در بهره‌برداری از منابع مشاع حوزه‌های آبخیز مورد ارزیابی قرار گیرد. بر اساس پژوهش‌های صورت گرفته، تئوری بازی نقشی اساسی در تحلیل اختلاف دیدگاه ذی‌نفعان داشته و برای انتخاب اقدامات مدیریتی آبخیزها روشی موثر می‌باشد.