ارزیابی منحنی های هم باران حاصل از روش های زمین آماری و همبستگی در استان کهگیلویه و بویراحمد

در مناطق خشک و نیمه خشک به دلیل نبود و یا پراکنش بالای ایستگاه های باران سنجی، برآورد بارش منطقه ای میان ایستگا ه ها برای مدیریت آب و خاک و سیلاب ضروری است. در این تحقیق به منظور بررسی تغییرات مکانی بارش های حداکثر و فراگیر در محدوده استان کهگیلویه و بویراحمد، رگبارهای مشاهداتی جمع آوری (35 ایستگاه) و مورد مطالعه قرار گرفت و تعداد 45 رگبار در تداوم های ذکر شده انتخاب شد. به منظور بررسی نحوه پراکنش مکانی مقادیر بارش در رگبارهای مورد مطالعه، الگوی مکانی رگبارهای مشاهداتی با 4 روش کریجینگ، کوکریجینگ، عکس فاصله و معادله گرادیان بارش تحلیل گردید و نتایج با استفاده از مقایسه میزان خطای برآورد شده در هر روش، ارزیابی گردید. با استفاده از الگوهای حاصله از روابط عمق-سطح-تداوم، بارش های حداکثر در تداوم های 2، 3، 6، 9، 12، 18 ، 24 ،36 و48 ساعته در استان کهگیلویه و بویراحمد تعیین شد. باتوجه به نتایج حاصله ضرایب همبستگی برای تداوم های 6، 18، 36 و 48 ساعته مقادیر مناسب تری را ارائه کرده است. روابط عمق- سطح- تداوم بارش حاصل از این روش در مجموع مقدار بارش کمتری را نسبت به روش زمین آمار نشان می‌دهد. این بررسی نشان داد که اکثر رگبارها در روش کریجینگ از خطای کمتری برخوردار بوده اند.