اولویت بندی پتانسیل سیل خیزی واحدهای هیدرولوژیکی با استفاده از gis (مطالعه موردی: حوضه صفارود)

اولویت بندی زیر حوضه ها از لحاظ پتانسیل سیل خیزی و تهیه نقشه های پهنه بندی کمک فراوانی به مدیریت سیلاب و شناخت مناطق آسیب پذیر می نماید. با توجه به این که، حوزه آبخیز صفارود به منطقه شهری شهرستان رامسر منتهی می شود، کنترل سیل و شناسایی مناطق مولد آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این تحقیق، تعیین پتانسیل سیل خیزی مناطق مختلف حوضه مورد مطالعه و تهیه نقشه های پهنه بندی برای هر زیرحوضه ی آن بوده است. بدین منظور در ابتداحوزه آبخیز مورد نظر، به هفت واحد هیدرولوژیکی تقسیم و سپس اقدام به شناسایی واحدهای سنگ شناسی در این حوضه گردید. حدود 97 درصد از حوضه شیبی بالاتر از 15 درصد و 62/23درصد از منطقه مورد بررسی بیش از 45 درصد پوشش گیاهی دارد. پس از تعیین ارزش کمی عوامل، اقدام به بررسی پتانسیل سیل خیزی با استفاده از روش شاخص همپوشانی در محیط gis گردید. در نهایت اولویت بندی زیر حوضه های حوزه آبخیز بر اساس واحدهای لیتولوژیکی، شیب، کاربری اراضی و درصد پوشش گیاهی صورت گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که حدود 26/36درصد از مساحت حوضه در پهنه زیاد و 13/74درصد در پهنه خیلی زیاد از لحاظ پتانسیل سیل خیزی قرار دارند. نتایج حاصل از اولویت بندی زیر حوضه ها، نشان داد که زیرحوضه لات محله و زیرحوضه جواهرده با 5/41درصد و 80/39درصد پتانسیل سیل خیزی در پهنه های زیاد و خیلی زیاد به ترتیب مناطقی هستند که دارای کمترین و بیشترین پتانسیل در تولید سیل در داخل حوزه آبخیز صفارود می باشند.