بررسی حساسیت به فرسایش سازندهای سنگی حوزه آبخیز زیارت با استفاده از اندیس فرسایش

فرسایش خاک از جمله نگرانی‌های عمده زیست‌محیطی قرن حاضر است. با شناسایی منابع اصلی رسوب می توان راهکاری عملی برای جلوگیری از هدررفت خاک ارائه نمود. در این تحقیق برای کاهش خسارت سیل به تاسیسات و اراضی کشاورزی پایین دست حوزه آبخیز زیارت، ارتباط بین رسوبات آبراهه ها با منابع تولید رسوب بالادست با استفاده از روش اندیس فرسایش مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه، تعیین جنس اجزاء تشکیل‌دهنده رسوبات و نسبت دادن ذرات رسوبی به واحدهای سنگ شناسی حوضه و در نتیجه تعیین سهم هر یک از واحدهای سنگ شناسی در رسوب‌زایی حوزه آبخیز می‌باشد. برای این منظور ابتدا از رسوبات نمونه‌برداری صورت گرفت و بعد از دانه‌بندی نمونه ها، بررسی های کانی شناسی با استفاده از بینوکالر صورت گرفت. با تعیین جنس و تعداد کانی‌ها و خرده‌سنگ‌ها در هر نمونه، آن‌ را به سنگ و سازند تولیدکننده هرکانی و خرده سنگ نسبت داده و اندیس فرسایش هر سازند در تولید رسوب مشخص شد و نقشه حساسیت به فرسایش واحدهای سنگ شناسی تهیه گردید. مطابق نتایج به دست آمده 23/23 درصد حوضه دارای فرسایش خیلی شدید، 24/05 درصد حوضه دارای فرسایش شدید، 9/07 درصد فرسایش ضعیف و 43/65درصد حوضه دارای فرسایش خیلی ضعیف می باشند.