بررسی تغییرات هدررفت خاک با کاربرد خاک‌پوش‌های آلی و شیمیایی در مقیاس کرت

کاهش و یا مهار هدررفت خاک اهمیت زیادی در حفاظت از منابع آب و خاک دارد. بر همین اساس، روش‌های مختلفی برای مهار هدررفت خاک به‌کار برده می‌شود. بررسی‌ها نشان داده است که کاربرد خاک‌پوش‌های آلی و شیمیایی از روش‌های موجود و مفید جهت حفاظت آب و خاک می‌باشد. از این رو در پژوهش حاضر به ارزیابی اثرات بقایای لوبیاروغنی (به‌عنوان یک خاک‌پوش آلی) با سطح‌های 25، 50 و 75 درصد و پلی وینیل استات (به‌عنوان یک خاک‌پوش شیمیایی) با سطح سه درصد بر مولفه‌های هدررفت خاک و غلظت رسوب پرداخته شد. آزمایش‌ها در شرایط آزمایشگاهی و تحت شبیه‌ساز باران با شدت 80 میلی‌متر بر ساعت در مدت زمان 10 دقیقه انجام شد. نتایج تحلیل آماری با روش glm نشان داد که اثرات تیمارهای مورد استفاده بر تغییرات غلظت رسوب معنی‌دار نبود. هم‌چنین نتایج نشان داد که درصد حفاظتی بقایای لوبیاروغنی بر هدررفت خاک از 30/37 تا 60/99 درصد و غلظت رسوب نیز از 12/87 تا 23/11 درصد متغیر بود. اثر پلی وینیل استات در سطح سه درصد بر کاهش هدررفت خاک و غلظت رسوب به‌ترتیب 56/02 و 16/14 درصد اندازه‌گیری شد. در نهایت کاربرد پلی وینیل استات و بقایای لوبیاروغنی در سطوح استفاده شده با توجه به این‌که اثرات سوء محیط زیستی ندارند، می‌توانند در جهت کاهش هدررفت خاک پیشنهاد شوند.