مقایسه تاثیر دو اصلاح‌کننده آلی و پلیمری بر تبخیر رطوبت سطح خاک

بخش مهمی از آب حاصل از بارش‌های کشور به‌ویژه در نواحی خشک و نیمه‌خشک، از طریق تبخیر از سطح خاک هدر می‌رود. در این راستا، استفاده از برخی خاک‌پوش‌ها و یا اصلاح‌کننده‌ها علاوه بر بهبود ویژگی‌های خاک، می‌تواند باعث کاهش تلفات ناشی از تبخیر آب شود. به‌همین منظور، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو اصلاح کننده آلی و پلیمری بر میزان تبخیر آب از سطح خاک در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. در راستای دستیابی به هدف اصلی تحقیق، آزمایشی به‌صورت اسپیلت پلات فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی طراحی و دو اصلاح‌کننده ویناس و پلیمر a12، هر یک در چهار غلظت شامل 20، 25، 33 و 50 درصد غلظت اولیه همراه با شاهد و در سه تکرار روی نمونه خاک لسی متعلق به اراضی دیم منطقه کلاله گرگان اعمال شد. خاک الک شده، به میزان مساوی داخل 27 گلدان ریخته و سپس گلدان‌ها با مقدار 50 میلی‌لیتر آبیاری شدند. با گذشت زمان لازم برای حصول تعادل اولیه، تیمارهای مذکور با حجم 10 میلی‌لیتر به گلدان‌ها اضافه شد. هر یک از گلدان‌ها با ترازوی دقیق وزن شده و این کار هر روز در زمان ثابت ادامه داشت تا وقتی‌که وزن هر گلدان به وزن اولیه قبل از اضافه شدن رطوبت اولیه و تیمار برسد. در انتها نتایج آزمایش‌ها در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی تحلیل و میانگین‌ها به روش دانکن مقایسه شدند. نتایج نشان داد که اثر اصلی اصلاح کننده، سطوح مختلف تیمار، زمان، اثر متقابل اصلاح‌کننده و زمان و اثر متقابل سطوح مختلف تیمار و زمان برشدت تبخیر معن‌یدار شده است. نتایج کلی نشان داد که تفاوت دو تیمار ویناس و پلیمر در خصوص کاهش تبخیر معنی‌دار بود و هر دو به‌طور متوسط و به‌ترتیب 0/02 و 01/0 میلی متر (به ترتیب 3/3 و 0/15 درصد) نسبت به شاهد (صفر) بر کاهش میزان تبخیر موثر بودند.