معیارها و شاخص های پیشنهادی ارزیابی پایداری پروژه های تغذیه مصنوعی در چارچوب dpsir (مطالعه موردی: پروژه تغذیه مصنوعی کال – جنوب استان فارس)

پروژه‌های تغذیه مصنوعی (آبخوان‌داری)، به‌طور مستقیم و یا غیر مستقیم بر روی ابعاد زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی منطقه‌ی خود اثرگذار می باشند. این اثرگذاری می تواند در جهت پایداری و یا عدم پایداری ابعاد سه‌گانه توسعه باشد. از این رو لازم است این پروژه‌ها مورد ارزیابی پایداری قرار گیرند. ارزیابی پایداری توسعه پروژه‌های تغدیه مصنوعی در گام نخست نیازمند تعیین و تعریف چارچوب ارزیابی می‌باشد. یکی از چارچوب های کارآمد و موثر در ارزیابی پایداری زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی، چارچوب dpsir است. روش به کار گرفته شده در این پژوهش، روش پرسشنامه‌ای – تحلیلی می‌باشد. بدین منظور ، معیارها و شاخص‌های ارزیابی در قالب چارچوب dpsir و لحاظ نمودن مسایل زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی منطقه و هم‌چنین با نگاه ویژه به پروژه تغذیه مصنوعی اجرا شده در منطقه کال در جنوب استان فارس تعیین و تعریف گردند. این پژوهش بر پایه ی روش دلفی از 16 تن از خبرگان پرسش‌گری صورت گرفته است. براساس نتایج این تحقیق، تعداد 10 معیار در سه بعد زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی تعریف و وزن هر یک با روش دلفی کلاسیک تعیین گردیده است. هم‌چنین، تعداد 100 شاخص برای ابعاد سه گانه توسعه تعیین گردید. برای بعد زیست محیطی با چهار معیار تعداد 45 شاخص ، برای بعد اجتماعی با سه معیار تعداد 27 شاخص و برای بعد اقتصادی با سه معیار نیز تعداد 28 شاخص تعیین و ارائه شده است. با توجه به معیارها و شاخص‌های تعیین شده می‌توان به ارزیابی پایداری توسعه در خصوص پروژه تغذیه مصنوعی پرداخت.