رویکرد آب مجازی در مدیریت منابع آب

بحران کم آبی در مناطق وسیعی از جهان به سرعت در حال گسترش است. کشور ما نیز به دلیل واقع شدن در کمربند خشک کره زمین، بارندگی های کمتر از میانگین جهانی، پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارندگی ها، رشد جمعیت و افزایش سرانه تقاضای آب و نیز مصرف سوء منابع آب از این قاعده مستثنی نیست. طبق مطالعات صورت گرفته بیش از 90% آب استحصال شده کشور صرف بخش کشاورزی می شود که با بازنگری در سیاست‌گذاری‌ها و رویکردهای مدیریتی منابع آب به خصوص در بخش کشاورزی می توان از هدررفت بخش قابل توجهی از منابع آبی جلوگیری کرد. به آبی که در مراحل مختلف فرآیند تولید محصول یا فرآورده کشاورزی استفاده می شود آب مجازی اطلاق می گردد که با تجارت (واردات و صادرات) محصول کشاورزی چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی، جریانی از تجارت آب مجازی به وجود می آید. به این صورت که کشور وارد کننده علاوه بر محصول غذایی، آب مجازی را نیز وارد می کند. کشورهایی نظیر ایران که در مناطق خشک و نیمه خشک واقع شده اند و با بحران آب مواجه هستند، می توانند با واردات محصولات آب بَر، در مصرف منابع آبی خود صرفه جویی کرده و یا منابع آبی خود را در سایر زمینه ها مصرف کنند.