حکمرانی وبرنامه‌ریزی حوضه رودخانه/آبخیز

نگاهی نقادانه به سند چشم انداز و برنامه راهبردی دراز مدت وزارت نیرو حاکی از آن است که نشانه‌هایی از تغییر تفکر از یک نگاه مکانیکی سنتی به سمت نگاه سیستمی در حال تکوین است؛ اما ضرورت دارد با نگاه اکوسیستم-محور، ارکان و اجزاء لازم، منسجم‌تر ترسیم شده و اهداف و اولویت‌ها مشخص شوند. همچنین، لازم است برای رسیدن به اهداف و راهبردها، نظام برنامه‌ریزی در قالب حوضه‌های رودخانه‌ای وآبخیزها به طور سلسله مراتبی و چند مقیاسی طراحی شود. از طرف دیگر، نبود برنامه مدون و شاخص-محور برای حوضه های رودخانه‌ای و آبخیزها، از جمله دلایل اصلی کسب توفیق محدود در مدیریت منابع آب کشور می‌باشد. نداشتن چارچوب مفهومی منسجم و ساختارمند برای ارزیابی و مدیریت جامع نیز از دیگر کاستی‌ها به شمار می‌رود. در این نوشتار، با روش مقایسه تحلیلی، تفکر حکمرانی آبخیز به عنوان یک پارادایم جدید که کاملا همسو با نگاه اکوسیستم-محور و راه حل‌های مبتنی بر طبیعت است، به جای حکمرانی آب معرفی می شود.