ارزیابی طرح‌های تغذیه مصنوعی اجرا شده در استان اصفهان

یکی از راه کارهای موجود برای استفاده بهینه از منابع آب در شرایط بحرانی وضعیت منابع آب زیرزمینی و سطحی موجود، اجرای طرح های تغذیه مصنوعی می باشد. این سیستم ها با هدف ذخیره آب های سطحی مازاد در آبخوان های آب زیرزمینی به منظور بهبود کمی منابع آب و همچنین بهبود کیفیت آب در طی گذر از لایه های مختلف خاک صورت می پذیرد. اجرای طرح های تغذیه مصنوعی بنا بر روش های جدید در استان اصفهان قدمت چندانی ندارد و از سال 1366 آغاز شده است. در این مدت 17 طرح تغذیه مصنوعی توسط شرکت آب منطقه ای اصفهان در استان اجرا شده است. با توجه به هزینه های هنگفت طراحی و اجرای این طرح ها، ارزیابی این پروژه ها به منظور شناسایی نقاط قوت و ضعف آن ها اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش به ارزیابی کلی این طرح ها بر اساس 5 پارامتر اساسی موثر در عملکرد پروژه های تغذیه مصنوعی پرداخته شده است. بر اساس این ارزیابی طرح های مذکور از نظر مکان یابی در مناطق مناسبی احداث شده اند، اما در اکثر موارد از نظر مطالعات قبل از اجرای طرح شرایط مناسبی نداشته اند. تعداد زیادی از طرح های اجرا شده از نظر اجرا و عملکرد وضعیت نسبتاً مناسبی دارند اما در مورد نحوه نگهداری و بهره برداری از آن ها لازم است تمهیدات مناسبی در نظر گرفته شود.