ارزیابی عملکرد سطوح آبگیر باران در مناطق مسکونی برای تامین نیازهای آبی (مطالعه موردی: شهر قزوین)

امروزه در کشورهای در حال توسعه، تامین آب یک مسیله حیاتی می‌باشد. با جمع‌آوری آب‌ باران از سطح پشت بام ساختمان‌های مسکونی در شهرها برای مصارف شرب، غیرشرب و آبیاری کمکی در حل بحران تامین آب برای دولت می‌باشد. از آنجایی که سطح وسیعی از مساحت شهرها را پشت بام ساختمان‌های مسکونی تشکیل می‌دهد، حجم آب استحصالی از سطح پشت بام ساختمان‌های مسکونی قابل توجه است و می تواند بخشی از نیاز غیرشرب ساکنان را تامین ‌نماید. در این تحقیق سیستم سطوح آبگیر باران و عملکرد مخازن برای ذخیره‌سازی آب باران و تامین نیاز غیرشرب روزانه ساکنان در ساختمان‌های مسکونی در شهر قزوین بر اساس آمار بارندگی روزانه از سال 1338 تا 1386 تحلیل شده است. با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان بیان داشت که اگر حجم مخازن و نیاز غیرشرب روزانه ساکنان بر اساس شرایط فیزیکی ساختمان و شرایط هیدرولوژیکی محاسبه شوند، ذخیره‌سازی آب باران در مخازن به حداکثر رسیده و تعداد روزهای بیشتری برای تامین نیاز غیرشرب ساکنان از طریق جمع‌آوری آب باران خواهیم داشت. برای مساحت پشت بام‌های بزرگ و کوچک به طور میانگین به ترتیب 27% و 20% کل روزهای سال، نیازهای غیرشرب روزانه ساکنان تامین شده است. همچنین برای حجم مخازن بزرگ و کوچک، به ترتیب 35% و 10% کل نیازهای غیرشرب ساکنان تامین شده است.