بررسی امکان جمع آوری آب از سطح جاده‌ها و بزرگراه‌ها جهت ایجاد فضای سبز در مناطق خشک و نیمه خشک

امروزه کمبود آب خصوصاً در مناطق خشک و نیمه خشک معضل بزرگی به شمار می رود که اکثر فعالیت های عمرانی از جمله توسعه فضای سبز را با مشکل مواجه می نماید. البته بشر از آخرین فن آوری های موجود علمی و عملی برای حل این مشکل کمک می گیرد. استفاده بهینه از منابع آبی موجود و نیز تلاش در جهت دستیابی به منابع آبی جدید دو راه حل عمده برای رفع نسبی این مشکل بشمار می روند. برنامه ریزی جهت جمع آوری آب باران خصوصاً از سطوح آماده شهری و برون شهری (پشت بام ها، سطوح عایق کارخانجات و انبارها، باند فرودگاه ها، سطح معابر، خیابان-ها و جاده ها و...) روشی است که در بسیاری از مناطق کشور می تواند منبع آب پایدار و مناسب را جهت توسعه فضای سبز ایجاد نماید. در این مقاله ویژگی ها و چهارچوب کلی استفاده از سطح جاده ها و بزرگراه ها جهت ایجاد فضای سبز در مناطق خشک و نیمه خشک جهت تامین آب به منظور توسعه فضای سبز اطراف جاده ها مورد بررسی قرار گرفته و علاوه بر برآورد مقادیر آب قابل جمع آوری به مزایای اجرای این روش در ایران پرداخته شده است.