به کارگیری سطوح آبگیر باران برای مدیریت منابع آب شهری (مطالعه موردی: رشت)

امروزه در کشورهای در حال توسعه، تامین آب یک مسیله حیاتی می‌باشد. با جمع‌آوری آب‌ باران از سطح پشت بام ساختمان‌های مسکونی در شهرها برای مصارف غیرشرب و آبیاری امکان‌پذیر و کمکی در حل بحران تامین آب برای شهروندان می‌باشد. اگر سیستم سطوح آبگیر پشت بام ساختمان‌های مسکونی بر اساس آمار بارندگی روزانه منطقه، درصد تامین نیاز آبی ساکنان، مقدار مساحت استحصال آب باران و هزینه های اجرای سیستم، مدل‌سازی و شبیه‌سازی شوند و بر اساس نتایج حاصله از نمودار و گراف‌های بدست آمده، طراحی و اجرا شوند، باعث افزایش کارایی و راندمان این نوع سیستم‌ها در شهرها می شود.در این تحقیق سیستم سطوح آبگیر باران و عملکرد مخازن برای ذخیره‌سازی آب باران و تامین نیاز آبی روزانه ساکنان در ساختمان‌های مسکونی در شهر رشت بر اساس آمار بارندگی روزانه از سال 1338 تا 1386 تحلیل شده است. با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان بیان داشت که اگر حجم مخازن و نیاز غیرشرب روزانه ساکنان بر اساس شرایط فیزیکی ساختمان و شرایط هیدرولوژیکی محاسبه شوند، ذخیره‌سازی آب باران در مخازن به حداکثر رسیده و تعداد روزهای بیشتری برای تامین نیاز غیرشرب ساکنان از طریق جمع‌آوری آب باران خواهیم داشت. در شهر رشت، برای حجم مخازن بزرگ و کوچک به ترتیب در 80% و 50% کل روزهای سال، نیازهای غیر شرب روزانه ساکنان تعیین شده قابل تامین است.