تاثیر مدیریت مصرف آب در توسعه پوشش گیاهی سطوح آبگیر باران در مناطق خشک

هدف از انجام این پژوهش بررسی مدیریت مصرف آب در افزایش پوشش گیاهی سطوح آبگیر باران از طریق مقایسه دو روش آبیاری زیر سطحی سنتی و قطره ای است. برای اجرای این پژوهش سه نمونه خاک از سه محل در شمال سیستان با کاربری کشاورزی و عمق 50 سانتی‌متر برداشت و تجزیه و تحلیل شد. فارویی به عمق 60 و قطر50 سانتی‌متر و طول 48 متر حفر شد. 12 چاله‌ با فاصله چهار متر به عمق 70 و قطر 50 سانتی‌متر در داخل فارو ایجاد شد. برای تیمار روش آبیاری زیر سطحی سنتی، لوله پلاستیکی سه اینچی به طول 48 متر به طور تراز داخل فارو قرار گرفت. با فاصله هر هشت متر روزنه‌ای به قطر دو میلی‌متر در زیر لوله پلاستیکی مزبور ایجاد شد. در تیمار آبیاری قطره‌ای، لوله آبیاری 1.2 به طول 48 متر روی فارو قرار گرفت و به فاصله هر هشت متر قطره‌چکانی به آن متصل شد. داخل هر چاله یک درخت توت کاشته شد. رطوبت خاک به طور ماهانه و خصوصیات پوشش گیاهی در فصول رشد اندازه گیری شد. یافته های پژوهش نشان داد که میزان رطوبت خاک، افزایش ارتفاع نهال و قطر نهال در تیمار آبیاری زیر سطحی سنتی به ترتیب 53.1، 52.2 و 48.6 درصد بیش از روش آبیاری قطره‌ای بود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بین میزان رطوبت، ارتفاع نهال و قطر تنه در دو تیمار مزبور در سطح 0.05 اختلاف معنی‌داری وجود دارد. نتیجه‌گیری می‌شود با استحصال آب ناشی از بارندگی در سطوح آبگیر باران و استفاده از روش آبیاری زیر سطحی سنتی آب بدون اینکه تبخیر شود، مستقیماً به منطقه ریشه وارد و با مصرف آب کمتر پوشش گیاهی زیادتری ایجاد می شود که باعث حفاظت خاک در مقابل نیروهای فرسایشی وارده بر سطح زمین می شود.

Effect of management of water consumption on vegetation development in rainwater catchment systems in arid regions

The aim of this research was to study how water use management can increases vegetation cover inrainwater catchment systems. The study was conducted through comparison of two methods of irrigation, i.e. traditional sub-surface drip irrigation and drip irrigation. Three soil samples were taken and analyzed from three locations in north of Sistan from a depth of 50 cm. A furrow was dug with a base depth of 60 cm, width of 50 cm, and  length of 48 m. 12 holds were dug 4 m long, 70 cm deep and 50 cm in diameter. For subsurface irrigation, a 3-inch pipe with a length of 48 m was placed horizontally in the furrow. At 8-m intervals, 2-mm holes were made in the pipe. In the drip irrigation method, a ½-inch pipe with a length of 48 m was placed on the furrow and drippers were connected every 8 m. In each pit, a mulberry tree was planted. Soil moisture was measured every month and growth was measured each season. Data shows that the amount moisture, increase in plant height, and trunk diameter in subsurface irrigation were 53.1, 91.6, and 52.8 percent more than drip irrigation, respectively. Statistical analyses show that soil moisture, plant height, and trunk diameter were significantly higher in subsurface irrigation (P<0.05). In subsurface irrigation, water directly flows to the root zone. Because in this method transpiration is less than drip method, subsurface irrigation has good potential to establish suitable moisture levels for plant growth.