تشخیص زود هنگام، عامل مهم موفقیت در درمان و کنترل لنگش در گاو

لنگش یکی از موارد حذف دام است، همچنین به علت ایجاد درد منجر به کاهش وزن و تولید شده و هزینه های درمانی زیادی دارد. دریک مطالعه قبل از نمره دهی حرکتی ( locomotion scoring )، دامداران میزان شیوع لنگش را در دامداری های خود به طور متوسط2 / %2 تخمین زدند. بعد از انجام آزمایش نمره دهی حرکتی مشخص شد میزان لنگش در این دامداریهای تحت آزمایش به طور متوسط1 / %8 است که نشان دهنده اهمیت تشخیص صحیح لنگش میباشد. هدف از این مقاله بررسی راه های کاربردی تشخیص زود هنگاملنگش در گاوها میباشد. تشخیص لنگش در مراحل اولیه آن اهمیت زیادی دارد زیرا دامی که دچار آسیب زیادی شده است و کاملالنگش دارد به راحتی قابل شناسایی است، ولی گاوی که آسیب کمتری دیده و در نتیجه دچار لنگش خفیفتر و تشخیص مشکلتر استو در صورت تشخیص به موقع، موفقیت بیشتری را در درمان به علت کمتر بودن ضایعات خواهد داشت. بهترین زمان جهت تشخیصلنگش، زیر نظر گرفتن دامها زمانی است که به سمت شیردوشی میروند و باز میگردند. مطالعات نشان میدهند معمولا دامداران یکیاز چهار گاو دچار لنگش را تشخیص میدهند، چون زمان کمی را برای این کار اختصاص داده و همچنین نحوه قدم های گاوها بر رویبسترهای مختلف از جمله بتون خیس تغییر میکند. علاوه بر این تشخیص قدم طبیعی از لنگش خفیف در بسیاری موارد مشکل است.در دامداریهای صنعتی بایستی علاوه بر مواردی مثل نمره دهی بدنی ) body condition score ( که به طور منظم انجام میشود،نمره دهی حرکتی نیز به طور منظم صورت پذیرد تا تشخیص زود هنگام لنگش میسر گردد.