ارتقای ایمنی راکتور تحقیقاتی تهران با سیستم خاموشی دوم: مطالعه موردی انتشار آلاینده های پرتوزای ناشی از وقوع حادثه ذوب قلب

راکتور تحقیقاتی تهران در یک ناحیه مسکونی قرار دارد. برخی دیگر از ویژگی ها از جمله سن زیاد آن، بهره برداری تقریباً مداوم واینکه تنها راکتور قابل استفاده برای تولید برخی رادیوایزوتوپ ها می باشد سبب توجه ویژه به ایمنی این راکتور است. اخیرا یک سیستم خاموشی دوم برای این راکتور طراحی شده است که کاملا مستقل و متفاوت از سیستم خاموشی اول است و سبب ارتقای ایمنی این راکتور می شود. برای نشان دادن اهمیت این سیستم در افزایش ایمنی راکتور، حادثه محتمل ذوب قلب که پیامد آن انتشار آلودگی پرتوی در محیط داخل و خارج راکتور است بررسی شده است. سپس، میزان آلودگی منتشر شده در محیط پس از بروز حادثه و عدم عملکرد سیستم های خاموشی بررسی شده است. در این مطالعه از کد origen2 برای تعیین ایزوتوپ های یک قلب تعادلی با میزان مصرف سوخت 28/27% و از کد فیزیک بهداشت hotspotبرای شبیه سازی ریزش آلودگی محیطی و محاسبه معادل دز موثر کل(tede) استفاده شده است. این حادثه به صورت محافظه کارانه بررسی شده است، برای مثال فرض شده است که قلب پس از یک دوره کامل کارکرد که میزان رادیونوکلیدهای آن بیشترین مقدار ممکن است دچار این حادثه می شود یا اینکه همه آلودگی ها بدون تاخیر وارد محیط می شود.