بررسی میزان‏ CTDIwوDLP در پروتکل‏های معمول CT دربیمارستان شهید بهشتی کاشان درسال 1393 ومقایسه آن با ‏میزان دز مرجع

امروزه استفاده از سی تی اسکن به‌عنوان یک نوع ابزار تشخیص، به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. بنابراین، استفادۀ کنترل‌شده و مطابق مقررات حفاظتی به‌منظور کاهش اثرات مضر تشعشعی آن، امری ضروری است. هدف از انجام این پژوهش، اندازه‌گیری میزان دز دریافتی بیماران در پرتکل‌های معمول سی تی اسکن بود. این پژوهش در بخش رادیولوژی بیمارستان شهید بهشتی کاشان و با استفاده از دستگاه ct تک اسلایس toshiba مدلasteion cxgs-010a ، در گروه سنی بزرگسالان برای اندازه‌گیری دو کمیت ctdiw و dlp در پرتکل‌های معمول انجام شد. پارامترهای اسکن هر پرتکل برای 10 بیمار نرمال ثبت و با اعمال آن به دستگاه ct مقادیر میانگین ctdiw و dlp محاسبه و با حدود دز مرجع مقایسه شد. در این پژوهش، مقادیر ctdiw برای پرتکل‌های head, pns, chest abdomen, pelvis به‌ترتیب از چپ به راست، 11/34، 67/19، 47/15، 95/13 و 08/10 میلی‌گری و dlp به‌ترتیب 67/362، 97/153، 33/307، 07/346 و 37/189 میلی‌گری سانتی‌متر بود. مقادیر ctdiw و dlpبه‌دست‌آمده در تمامی پرتکل‌ها از حدود اعلام‌شده در دستورالعمل کمیتۀ اروپایی eg و انگلستان uk کمتر و حتی در بعضی از پرتکل‌ها کمتر از نصف بود. اما در دو پرتکل chest و abdomen مقدار ctdiw نسبت به حدود اعلام‌شده توسطiaea بیشتر بود که این امر به دلیل تفاوت در پارامترهای انتخابی اسکن است. برای کاهش هرچه بیشتر دز بیماران، می‌بایست در صورت امکان از میزان mas کمتر همراه با kvp بالاتر، تعداد اسلایس کمتر، طول ناحیۀ اسکن و زمان کل اسکن کوتاه‌تری استفاده کرد.