شبیه ‌سازی سیستم تصویربرداری نوترونی راکتور تحقیقاتی تهران با استفاده از کد mcnpx و تکنیک کاهش واریانس کره‌های dxtran

انجام محاسبات شبیه سازی مونت‌ کارلو برای سامانه تصویربرداری نوترونی راکتور تهران به‌عنوان یک سامانه پیچیده، معمولاً بسیار زمان بر است. با استفاده از روش های کاهش واریانس می‌توان این زمان را برای به‌دست آوردن نتایج با دقت کافی، کاهش داد. هر یک از تکنیک‌های کاهش واریانس، مزایا، مشکلات و ویژگی‌های خاص خود را دارد؛ بنابراین کاربر، مسئول انتخاب صحیح روش کاهش واریانس مناسب است. در این تحقیق، اثر استفاده از تکنیک کاهش واریانس کره‌ های dxtran در محاسبه آهنگ دُز نوترون و گاما در یک نقطه واقع در سامانه تصویربرداری نوترونی راکتور تحقیقاتی تهران، انتخاب و نتایج آن تحلیل شده است. بدین منظور با استفاده از نتایج شبیه ‌سازی با کد mcnpx و محاسبه شار و دُز نوترونی در محل دریچه لوله پرتو e  راکتور تحقیقاتی تهران و شبیه‌ سازی اتاقک تصویربرداری، آهنگ دُز نوترون و پرتوهای گاما با استفاده از تالی f4  به دو روش آنالوگ و غیرآنالوگ محاسبه و برای هر حالت ضرایب شایستگی (fom) برای تعداد تاریخچه‌های مختلف مقایسه شد. نتایج بیان‌گر آن است که استفاده از این تکنیک، کمک شایانی به کاهش زمان محاسبات تا رسیدن به واریانس قابل‌قبول می‌نماید. این روش منجر به افزایش قابل توجه کمیت ضریب شایستگی در هر دو مورد نوترون و گاما گردید؛ ولی میزان این افزایش در محاسبات مربوط به نوترون و گاما یکسان نیست.