مقایسه تجربی پاسخ آشکارسازی و دزیمتری میکرو/ نانو کامپوزیت پلی وینیل الکل- اکسید تنگستن به پرتوهای گاما و نوترون

اخیراً نانوکامپوزیت های پلیمری به منظور آشکارسازی و دزیمتری پرتوهای گاما مورد استفاده قرار گرفته اند، اما به علت دارا بودن سطح مقطع جذب فوتونی پایین، حساسیت پذیری کمی نسبت به پرتوهای گاما نشان می دهند. به منظور غلبه بر این مشکل، ذرات اکسید فلزی با عدد اتمی بالا به ماتریس پلیمری افزوده می گردند. بدین منظور در این کار تجربی ذرات اکسید تنگستن (wo3) به دو شکل نانو و میکرو در ماتریس پلی وینیل الکل (pva) با درصد وزنی wt% 20 پخش شدند. در ساخت کامپوزیت (wt% 20)wo3pva از روش محلولی بهره گیری شد. آزمون fesem به منظور بررسی ریخت شناسی کامپوزیت مذکور صورت گرفت که بر پخش نانو/میکرو ذرات اکسید تنگستن در بستر پلیمری صحه گذاری نمود. بازده کوانتومی تضعیف فوتون های گاما مربوط به چشمه 60co برای کامپوزیت مذکور با استفاده از کد mcnp محاسبه شد که همخوانی قابل قبولی با نتایج xcom نشان داد. از جمله عوامل موثر در پاسخ آشکارسازی و دزیمتری این دسته کامپوزیت ها، تغییر جریان الکتریکی کامپوزیت در اثر جذب پرتو است. جریان تاریک و جریان تابشی نانو/میکرو کامپوزیت اکسید تنگستنپلی وینیل الکل تحت پرتودهی گاما و نوترون به ترتیب مربوط به چشمه های 60co و 241ambe توسط الکترومتر به روش دو پروبی در ولتاژهای 100 و 400 ولت اندازه گیری شد. نتایج اندازه گیری نشان داد که حساسیت پذیری نانوکامپوزیت نسبت به پرتوهای گاما بهتر از میکروکامپوزیت مذکور است. همچنین نسبت علامت به نوفه برای نمونه نانوکامپوزیت تحت پرتودهی گاما در محدوده آهنگ دز mgy/min 138-90 به صورت خطی از 5 تا 40 افزایش یافت در حالی که کامپوزیت مذکور پاسخ قابل ملاحظه ای به پرتوهای نوترون نشان نداد.