بررسی مقایسه‌ای شایستگی بالینی پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه به دو روش خود ارزیابی و ارزیابی توسط سرپرستاران دانشگاه علوم پزشکی زنجان 1392

زمینه و هدف: کیفیت مراقبت پرستاری در بخش های مراقبت ویژه که شامل بیمارانی با شرایط بحرانی هستند حائز اهمیت فراوان است. از این رو پرستاران این بخش ها باید از شایستگی بالینی بالایی برخوردار باشند. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای شایستگی بالینی پرستاران بخش های مراقبت ویژه، به دو روش خودارزیابی و ارزیابی توسط سرپرستاران انجام شد.روش بررسی: این مطالعۀ توصیفی مقایسه ای، در مدت شش ماه از خرداد تا آذرماه 1392 میزان شایستگی بالینی 148 پرستار بخش مراقبت های ویژه را با دو روش خودارزیابی و ارزیابی توسط سرپرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی زنجان اندازه گیری نمود. ابزار مورد استفاده، مقیاس صلاحیت بالینی (ncs) بود که سطح صلاحیت بالینی پرستاران و نیز میزان به کارگیری مهارت های بالینی را در 63 مهارت و هفت حیطه مختلف مورد ارزیابی قرار داد. جهت مقایسۀ نتایج این دو روش، در مورد سطح حیطه های صلاحیت بالینی و سطح به کارگیری حیطه های مهارتی ضریب توافق کاپا محاسبه گردید.یافته ها: همه ضرایب توافق بین سطح شایستگی بالینی خودارزیابی و ارزیابی توسط سرپرستاران نسبتاً ضعیف و در دو حیطه، بسیار ضعیف بود. کم ترین توافق با 098/0 مربوط به حیطۀ تضمین کیفیت و بیشترین توافق با 373/0 مربوط به حیطۀ یاری رسانی و کمک به بیمار بود. ضرایب توافق کاپا در ارزیابی فراوانی به کارگیری مهارت ها توسط پرستاران در تمام حیطه ها بسیار ضعیف بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، هیچ توافقی بین روش خود ارزیابی و ارزیابی توسط سرپرستاران، برای ارزیابی صلاحیت بالینی وجود ندارد. بنابراین هیچ یک از این دو روش قابل استفاده به جای روش دیگر نیست.