همبستگی رفتارهای خود مدیریتی صرع با حملات تشنج در بیماران عضو انجمن صرع ایران

زمینه و هدف: صرع یک بیماری مزمن با حملات تشنجی است که وضعیت ناتوان کننده‌ای را برای بیمار ایجاد می‌کند.رفتارهای خود مدیریتی صرع شامل فعالیت‌هایی است که فرد مبتلا، جهت مدیریت بیماری خود انجام می‌دهد و به نظر می‌رسد بر تعداد حملات تشنج بیمار نیز موثر می‌باشد.این مطالعه با هدف بررسی میزان رفتارهای خود مدیریتی صرع و رابطه آن با تعداد حملات تشنج در بیماران مصروع انجام گردیده است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع همبستگی است که بر روی 120 بیمار عضو انجمن صرع ایران، بر اساس معیارهای ورود و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس صورت گرفته است. جهت گردآوری داده ها پرسشنامه‌های اطلاعات جمعیت شناسی، رفتارهای خودمدیریتی صرع diiorio و چک لیست ثبت تعداد حملات تشنج مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss 16 و آزمون‌های ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین نمره کلی رفتارهای خودمدیریتی در واحدهای پژوهش 54/21±05/118، بیشترین نمره (میانگین درصد) کسب شده در حیطه مدیریت تشنج (9/79) و کمترین نمره در حیطه مدیریت دارو (56/57) بود. بین رفتارهای خود مدیریتی صرع و تعداد حملات تشنج رابطه آماری معنی‌داری و معکوس وجود داشت (3/0-r= ،001/0p < ).نتیجه‌گیری: فراوانی انجام رفتارهای خود مدیریتی صرع در واحدهای پژوهش، در حد متوسط بود. در بیمارانی که به میزان بیشتری رفتارهای خود مدیریتی صرع را در زندگی روزمره انجام داده بودند، حملات تشنج کمتری وجود داشت.