اولویت‌های رفتارهای مراقبتی از دیدگاه پرستاران بخش ویژه

چکیدهزمینه و هدف: مراقبت هسته اصلی پرستاری است. به علت شرایط بحرانی بخش‌های ویژه، رفتارهای مراقبتی پرستاران از اهمیت خاصی برخوردار است. اما با وجود نقش مهم پرستاران در کیفیت مراقبت، هنوز الویت‌های پرستاری رفتارهای مراقبتی نامشخص است. لذا این مطالعه با هدف تعیین اولویت‌های رفتارهای مراقبتی از دیدگاه پرستاران بخش ویژه انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 200 نفر از پرستاران بصورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارمطالعه پرسشنامه توسعه یافته مراقبتی لارسون با مقیاس لیکرت پنج درجه ای با 57 گویه رفتار مراقبتی و شش زیرگروه بود. تجزیه و تحلیل یافته‌ها بوسیله روش‌های آماری توصیفی و تحلیلی توسط نرم افزار آماری 21 spss انجام گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد که بالاترین رتبه رفتارهای مراقبتی به بعد ارتباط توام با اعتماد با بیمار اختصاص یافت و کمترین رتبه، مربوط به بعد در دسترس بودن و پیش‌بینی نیازهای بیمار بود. همچنین سن با زیر گروههای آسودگی جسمی، ارتباط همراه با اعتماد و پایش بیمار ارتباط معنی‌داری داشت (01/0p=). پرستاران زن نیز نسبت به پرستاران مرد که سابقه خدمت در بخش ویژه را داشتند، پایش و پیگیری بیمار را مهم ارزیابی نمودند (01/0p=).نتیجه‌گیری: پرستاران بیشترین مبنای کار خود را توجه به ارتباط توام با اعتماد با بیمار قرار دادند. در دسترس بودن و پیش‌بینی نیازهای بیماران در رده آخر اولویت مراقبتی قرار داشت، این می‌تواند سبب کاهش کیفیت ارایه مراقبت شود. لازم است جهت فراهم‌سازی اجرای ابعاد دراز مدت و کوتاه مدت مراقبتی آموزش‌های مناسب و دقیق توسط مسیولین و مدیران برنامه‌ریزی شود.